Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

ΑΠΟΦΑΣΗ της ΓΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ 23-10-08

Η ΓΣ των γιατρών του Ευαγγελισμού χαιρετίζει τη χτεσινή απόφαση του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ και ζητά απ'την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας την άμεση υπογραφή Συλ. Σύμβασης με τους νοσοκομειακούς γιατρούς.Για τον μήνα Νοέμβριο του 2008 καταθέτουμε προγράμματα εφημέρευσης μέχρι 11 του μήνα.Δέν γίνεται καμιά περικοπή στην ασφαλή σύνθεση της εφημερίας.Συμμετέχουμε στο Συντονιστικό των Γεν. Συνελεύσεων της Αττικής.Καλούμε το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, να προχωρήσει άμεσα με την ΟΕΝΓΕ και την διαπραγματευτική ομάδα ,στην υπογραφή ΣΣΕ με το Υπουργείο Υγείας, στην κατεύθυνση των αποφάσεων του εκτάκτου συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ.Ορίζουμε νέα ΓΣ των γιατρών του νοσοκομείου στίς 6 Νοέμβρη με προοπτική για απόφαση αγωνιστικής μορφής κινητοποίηση, σε περίπτωση αδιαφορίας του Υπουργείου για τα αιτήματά μας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΟΕΝΓΕ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ


ΗΔιαπραγματευτική Ομάδα της ΟΕΝΓΕ χαιρετίζει τις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις των γιατρών που υπηρετούν στα Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας όλης της χώρας και διεξάγουν πρωτοφανείς σε μαζικότητα και παλμό Γενικές Συνελεύσεις λαμβάνοντας σχεδόν ομόφωνα αποφάσεις για ανατροπή εδώ και τώρα στο καθεστώς εργασιακής σκλαβιάς με την εξοντωτική υπερωριακή εργασία και τις εξευτελιστικές αμοιβές. Οι νοσοκομειακοί γιατροί είναι αποφασισμένοι να θέσουν πλέον οριστικό φραγμό στην διάλυση που επιχειρεί η κυβέρνηση στα Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας της χώρας με το σφίξιμο της στρόφιγγας χρηματοδότησης και την απροσχημάτιστη ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα υγείας.Αυτές οι μαζικές και μαχητικές Γενικές Συνελεύσεις που διεξάγονται κάθε μέρα αυξάνοντας διαρκώς τον αριθμό των Νοσοκομείων που θα βρεθούν σε λειτουργική κατάρρευση λόγω έλλειψης εφημερευόντων γιατρών από τις 10 Νοεμβρίου περίπου, αυτές οι συνελεύσεις είναι που ανάγκασαν το Υπουργείο Υγείας στις πρώτες σημαντικές υποχωρήσεις. Αναγκάστηκε εσπευσμένα να προσέλθει σε διάλογο με την ΟΕΝΓΕ –έναν διάλογο που με δική του ευθύνη είχε διακόψει από τον Ιούνιο. Κατά τη συνάντηση που είχε με τη Διαπραγματευτική Ομάδα στις 21 Οκτωβρίου έδειξε ότι εγκαταλείπει την τακτική που ακολουθούσε επίμονα ως τώρα το Υπουργείο Υγείας για επιβολή επιδόματος εφημέρευσης, αλλά επίσης έδειξε και τη διαφαινόμενη διάθεση να πάψει η άρνηση στο αίτημα βελτίωσης των μισθολογικών μας απολαβών, οι οποίες έχουν πλέον φτάσει σε εξευτελιστικά επίπεδα. Δυστυχώς όμως το Υπουργείο φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένο για ειλικρινή διάλογο.Ενώ λοιπόν ο Γεν. Γραμματέας κ. Καλογερόπουλος, μιλώντας εκ μέρους του Υπουργού στη συνάντηση της 21ης Οκτωβρίου, έκανε λόγο για 250 εκατ. € για αυξήσεις μισθών και εφημεριών καθώς και 1500 νέες προσλήψεις, η επιστολή που έφτασε την επομένη στην ΟΕΝΓΕ με την υπογραφή του κ. Αβραμόπουλου περιλαμβάνει κονδύλια που μετά βίας φτάνουν τα 100 εκατ. €. Το χειρότερο είναι πως δεν καταγράφεται στην επιστολή καμία δέσμευση ότι τα κονδύλια θα αποτυπώνονται στον προϋπολογισμό του 2009. Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρούμε ότι δε μπορούν να γίνουν αποδεκτά όσα προτείνει το Υπουργείο και ζητούμε να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση με βάση τις σαφείς προτάσεις που υποβάλλουμε και η οποία θα διεξαχθεί σε τριμερή βάση (ΟΕΝΓΕ- Υπουργείο Υγείας- Υπουργείο Οικονομικών).Η Διαπραγματευτική Ομάδα θεωρεί ότι είναι καίριας σημασίας να συνεχιστούν με εντεινόμενους ρυθμούς οι Γενικές Συνελεύσεις, ώστε κάθε Νοσοκομείο της χώρας να διαθέτει ειλημμένη απόφαση για ασφαλή προγράμματα εφημέρευσης με 2 εφημερίες ανά ειδικευμένο και 4 εφημερίες ανά ειδικευόμενο χωρίς περικοπές στην ασφαλή σύνθεση της κάθε μέρας, πράγμα που για τα περισσότερα τμήματα και νοσοκομεία σημαίνει ανώτατο χρονικό ορίζοντα την 10η Νοεμβρίου, πέραν της οποίας κανένα Νοσοκομείο και Κέντρο Υγείας της χώρας δεν θα εφημερεύει, εάν ως τότε η κυβέρνηση δεν έχει υπογράψει μαζί μας κλαδική σύμβαση εργασίας.Το Γενικό Συμβούλιο της ΟΕΝΓΕ κατέληξε ήδη με συντριπτική πλειοψηφία και αντιπροτείνει στα επιδόματα που χορηγεί η κυβέρνηση την αύξηση των βασικών Μισθών κατά 350 € στον ειδικευόμενο και αντίστοιχη κλιμάκωση στις παραπάνω βαθμίδες, αφορολόγητες τις εφημερίες μετά τις 2 για τους ειδικευμένους και τις 4 για τους ειδικευόμενους, ρεπό μετά από κάθε εφημερία, νέα εφημεριακά πρότυπα, κατάργηση του πλαφόν αποδοχών Αρεοπαγίτη για τις συνολικές αποδοχές και δέσμευση ότι θα έχουν πραγματοποιηθεί 2000 προσλήψεις γιατρών το αργότερο μέχρι την 1η Ιουλίου του 2009, ενώ για το 2010 θα πραγματοποιηθούν 2500 προσλήψεις για τις οποίες θα υπάρχει γραπτή δέσμευση της κυβερνητικής επιτροπής. Οι προσλήψεις αυτές πρέπει να αφορούν γιατρούς σε κανονικές οργανικές θέσεις με κατάργηση του απαράδεκτου θεσμού των «επικουρικών». Αυτό συνεπάγεται ότι οι προσλήψεις θα γίνουν στοχευμένα σε κρίσιμες θέσεις και θα πραγματοποιηθούν από Συμβούλια Κρίσης (ΣΚΕΙΟΠΝΙ) που θα συγκροτηθούν ανά Νοσοκομείο. Θα πρέπει το Υπουργείο να δεσμευτεί ότι σταδιακά θα μειώνεται με γρήγορους ρυθμούς ο αριθμός εφημεριών των γιατρών και πέραν της 1ης Ιουλίου 2009 δεν θα υπάρχει γιατρός της χώρας που θα πραγματοποιεί περισσότερες από 7 εφημερίες ανά μήνα. Το τελευταίο σημείο θα λειτουργεί σαν επιπρόσθετη ασφαλιστική δικλείδα ότι οι προσλήψεις θα γίνουν εκεί που πραγματικά υπάρχουν ανάγκες.Ηκλαδική σύμβαση με το Υπουργείο θα πρέπει να είναι αυστηρά ετήσιας διάρκειας και πριν την εκπνοή της θα πρέπει με κινηματικές διαδικασίες να έχουμε διασφαλίσει ότι υλοποιούνται οι δεσμεύσεις και τίθενται οι όροι της επόμενης σύμβασης, που θα προχωρά τα αιτήματά μας ώστε να προσεγγίζουν στους στόχους που έθεσε το έκτακτο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ.Καλούμε λοιπόν τις και τους συναδέλφους να μείνουν ανυποχώρητοι στη διεκδίκηση που ξεκίνησε από τη βάση και απλώθηκε σ΄ όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Να μην ενδίδουν σε απειλές και εκβιασμούς, ώστε να μπορέσουμε να πετύχουμε μια νίκη που θα επηρεάσει σοβαρά τη δική μας ζωή, αλλά και την υγεία των πολιτών της χώρας.Αθήνα 22 Οκτωβρίου 2008

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνάδελφε,

Οι γιατροί την τελευταία δεκαετία βιώνουν μια συνεχή επιδείνωση στην εργασιακή τους κατάσταση. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων στο χώρο της υγείας έχουν σαν αποτέλεσμα την διατήρηση σε υψηλά επίπεδα της αναμονής για έναρξη ειδικότητας, την υποαπασχόληση και την ανεργία των νέων γιατρών. Η παροιμιώδης αδιαφορία τους για την εργασιακή και επιστημονική εξέλιξη των νέων γιατρών , έχει εξαναγκάσει πολλούς καλούς φίλους και συναδέλφους να φύγουνε στο εξωτερικό για να αναζητήσουν την τύχη τους. Όσοι δεν κάναμε αυτή την επιλογή βιώνουμε καθημερινά τη ζούγκλα των «ελαστικών σχέσεων εργασίας»: ωρομίσθιοι με συμβάσεις μερικής απασχόλησης, ανασφάλιστη εργασία, χαμηλές αμοιβές. Η 18ωρη εφημερία σε ιδιωτική κλινική αμείβεται λιγότερο από 8ωρη εργασία σε καφετέρια. Οι δε συνθήκες εργασίας σε ορισμένες περιπτώσεις θυμίζουν τις αρχές του περασμένου αιώνα. Σε άλλες περιπτώσεις καταστρατηγείται ακόμη κι αυτή η αστεία νομιμότητα: γήπεδα 5Χ5 όπου εργαζόμαστε «μαύρα», ΙΕΚ και κλινικές που δεν τηρούν τις υπάρχουσες συμβάσεις εργασίας.

Την ίδια ώρα η λιτότητα και η ακρίβεια έχουν κάνει ασφυκτικές τις συνθήκες διαβίωσης για ένα νέο άνθρωπο. Είμαστε αναγκασμένοι είτε να δουλεύουμε σε 2-3 δουλειές είτε να ζητάμε ακόμη οικονομική στήριξη από την οικογένεια. Το παρόν και το μέλλον που μας υπόσχεται αυτή η πολιτική κυριολεκτικά δεν μας χωράει. Χωράει μόνο τους κλινικάρχες και τους ιδιοκτήτες των διαγνωστικών κέντρων που φτιάχνουν περιουσίες από τη δική μας υπερεργασία.

Σημαντικό ζήτημα για όλους εμάς είναι και το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση. Με τους παλιούς και νέους νόμους επιδεινώνεται σημαντικά το ασφαλιστικό μας μέλλον:

Με το ν. Σιούφα οι νέοι γιατροί στα χαμηλά κλιμάκια του ΤΣΑΥ θα παίρνουν σύνταξη 480 ευρώ, ενώ το ΤΣΑΥ, εδώ και καιρό, έχει αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 37 στα 39 έτη.

Με την ενοποίηση των ταμείων των επιστημόνων θα λεηλατηθούν τα αποθεματικά τους, για να στηρίξουν την εισφοροδιαφυγή των κλινικαρχών και τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων του προϋπολογισμού. Η πίεση στο ύψος των συντάξεων, των εισφορών και των ορίων ηλικίας θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη. Οι παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης υποβαθμίζονται. Δημιουργείται ενιαίος κλάδος υγείας των τριών ταμείων όπου θα προσδιοριστούν από την αρχή οι παροχές , χωρίς να λαμβάνεται υπόψη τι ισχύει σήμερα.

Σε όσους έχουν λιγότερα από 100 ένσημα το χρόνο (πχ πολλοί ιατροί σε ΙΕΚ ανήκουν σε αυτή την κατηγορία) η κυβέρνηση καταργεί το δικαίωμα για δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη.

Δεν έχει ξεκαθαριστεί αν το ΤΣΑΥ θα ασφαλίζει πλέον εργασία (όπως γινότανε έως τώρα) ή ιδιότητα ,όπως συμβαίνει στα δύο ταμεία ΤΣΜΕΔΕ και Νομικών με τα οποία θα ενοποιηθούμε. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει όλοι οι άνεργοι γιατροί που βρίσκονται στην αναμονή να πληρώνουν το σύνολο των εισφορών μόνοι τους.

Είναι φανερό ότι με όλες αυτές τις περικοπές και το άρθρο 38 του νέου νόμου που υποχρεώνει γιατρούς και δικηγόρους να πληρώνουν επιπλέον εισφορές για ανταποδοτικό ταμείο, η κυβέρνηση θέλει να στρέψει νέο κόσμο προς την αγορά της ιδιωτικής ασφάλισης. Με λίγα λόγια το όραμα του Καραμανλή και της Φάνης Πετραλιά για τη γενιά μας είναι «δούλευε σκληρά έως τα βαθιά γεράματα, καμπανάκι δεν έχει…»

Τι κάνουν οι Ιατρικοί σύλλογοι και ο ΠΙΣ;

Δυστυχώς ο ιατρικός σύλλογος δεν έχει αρθρώσει ποτέ σοβαρό λόγο για τη δικιά μας γενιά. Λειτουργώντας ως κλειστό λόμπι το μόνο που έχει πει τόσα χρόνια είναι να τεθούν εξετάσεις για άδεια άσκησης επαγγέλματος στους αποφοίτους των ιατρικών σχολών. Ο λόγος είναι προφανής: όλοι αυτοί που καθορίζουν τις τύχες του ιατρικού συλλόγου είναι οι ίδιοι άνθρωποι που βολεύονται στο σημερινό καθεστώς. Είναι οι ιδιοκτήτες των κλινικών και των ιδιωτικών νοσοκομείων , οι μεγαλογιατροί κτλ. Από όλους αυτούς ελάχιστα μπορούν να προσμένουν οι νέοι γιατροί.

Τι είναι ο Σ.Ε.Ι.Ι.Ν.Α.Π.;

Ο Σύλλογος Ιατρών Ιδιωτικών Νοσηλευτηρίων Αθήνας Πειραιά ιδρύθηκε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Παρά τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες της εποχής (ο βασικός μισθός τότε ήταν 20.000δρχ= 58,69 ευρώ) μια ομάδα ιατρών ανέλαβε την πρωτοβουλία να ιδρυθεί ένα όργανο που θα εκπροσωπεί συλλογικά τα δικαιώματα των ιατρών του ιδιωτικού τομέα. Μέχρι σήμερα έχει πετύχει μια σειρά θετικές ρυθμίσεις όπως η αύξηση του βασικού μισθού και των εφημεριών, οι 13 αργίες ετησίως, η γενίκευση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας, η θεσμοθέτηση άδειας δέκα ημερών για τους γιατρούς των ΜΕΘ. Μένει όμως πολύς δρόμος μπροστά μας προκειμένου να πετύχουμε μισθούς αξιοπρέπειας καθώς και άλλα συλλογικά δικαιώματα.

Υπάρχει όμως ένα νέο δεδομένο πλέον που αναγκαστικά αλλάζει το χαρακτήρα του ΣΕΙΙΝΑΠ σήμερα. Ο μεγάλος αριθμός νέων γιατρών στην αναμονή για έναρξη ειδικότητας που εργάζεται σε μια σειρά ευκαιριακές δουλειές : διαγνωστικά κέντρα, κλινικές αδυνατίσματος, κέντρα αισθητικής, φαρμακευτικές εταιρείες, γήπεδα 5Χ5 , και γενικά αθλητικές δραστηριότητες, εφημερίες σε κλινικές, ΙΕΚ και ποικίλα εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.α. Παράλληλα υπάρχουν αρκετοί γιατροί γραμμένοι στο ταμείο ανεργίας, και άλλοι που λόγω της κατάστασης που διαμορφώθηκε με τα αγροτικά περιμένουν χωρίς καν να έχουν δικαίωμα εγγραφής στον ΟΑΕΔ. Θέλουμε όλο αυτό το δυναμικό να εκφραστεί συλλογικά και να αποκτήσει επιτέλους λόγο και δικαιώματα. Στις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται ο μόνος δρόμος για όλους εμάς είναι ο δρόμος της συλλογικής δράσης.

Να ζητήσουμε:

  • Ενιαία συλλογική σύμβαση για κέντρα αισθητικής , διαγνωστικά κέντρα κτλ. Μισθό αντίστοιχο τουλάχιστον με το μισθό του ειδικευόμενου ιατρού. Αμοιβή εφημεριών αντίστοιχη τουλάχιστον με του ειδικευόμενου ιατρού.

  • Κατάργηση και εξαφάνιση κάθε μορφής «μαύρης» εργασίας.
  • Μέτρα για την αποσυμφόρηση της λίστα αναμονής.
  • Ταμείο ανεργίας και πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όλους τους γιατρούς

που βρίσκονται σε αναμονή για έναρξη ειδικότητας.

  • Να συντονίσουμε τη δράση μας με τους συλλόγους φοιτητών και με τους γιατρούς

του δημοσίου για ένα δημόσιο ,δωρεάν υψηλής ποιότητας σύστημα περίθαλψης

που να χωράει το μέλλον όλων μας.

Συνάδελφε,

Μας έχουν χαρακτηρίσει κατ’ ευφημισμό G700 ή αλλιώς γενιά των 700 (και λιγότερων) ευρώ. Βρισκόμαστε στη γκρίζα ζώνη της εργασιακής περιπλάνησης και της θολής εργασιακής προοπτικής. Είναι καιρός όμως να αποκτήσουμε λόγο .

Οργανώσου- Στήριξε το Σωματείο σου!

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ (Α.Ρ.Σ.Υ.)

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Κάτω τα χέρια από τους φοιτητές!

Τίνα Ζορμπαλά, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Γιώργος Κάργας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο

Γιώργος Οικονομάκης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Παναγιώτης Σωτήρης, Πάντειο Πανεπιστήμιο

«Και μόνο ο τρόπος που αντικρύζουνε οι πνευματικοί ηγέτες της αστικής κοινωνίας μια τόσο σοβαρή και πολυχρόνια διαταραχή μέσα στην ανώτερη παιδεία, αυτό το ξεσήκωμα της αγανάχτησης και της αηδίας των σπουδαστών κάθε χρόνο, αυτή την τόσο επίμονη άρνησή τους να γυρίσουν στα θρανία και στην αποπνιχτική ατμόσφαιρα των αιθουσών, αυτόν τον αγώνα τους το σκληρό που φτάνει να αντιμετωπίζει και το θάνατο, ο τρόπος ο επιπόλαιος που τα βλέπουν όλα αυτά οι πρυτάνεις και οι καθηγητάδες, οι υπουργοί και οι αρχηγοί των κομμάτων, οι δημοσιογράφοι και οι διανοούμενοι, μαρτυρεί και μόνο αυτό για την ηθική και πνευματική χρεωκοπία ετούτης εδώ της σύγχρονης κοινωνίας.»

Δημήτρης Γληνός (1936)

Τις τελευταίες μέρες ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τα Πανεπιστήμια: το φάντασμα της «βίας». Μια πληθώρα δημοσιευμάτων παρουσιάζει τα Πανεπιστήμια να βρίσκονται σε ομηρία από «τραμπούκους», «μειοψηφίες», «τυχοδιωκτικές ομάδες» που παρακωλύουν τη λειτουργία των οργάνων και «βιαιοπραγούν» εναντίον των καθηγητών. Πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι ακόμη και τμήματα της Αριστεράς διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την «κρίση στα ΑΕΙ» και «καταδικάζουν τη βία».

Το πρόβλημα είναι ότι όλη η συντονισμένη ρητορική δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Αποτελεί διαστρέβλωση της πραγματικότητας και συνειδητή προσπάθεια συκοφάντησης του μαχόμενου φοιτητικού κινήματος (μέσα και από την προπαγανδιστική αξιοποίηση μεμονωμένων πρακτικών έξω από το φοιτητικό κίνημα). Εκφράζει την αντίδραση για τη νικηφόρα δράση των φοιτητών ενάντια στην αναθεώρηση του Συντάγματος και για την ανατροπή του Νόμου-Πλαισίου.

Βία στα πανεπιστήμια όντως υπάρχει. Μόνο που προέρχεται από τη μεριά του κράτους, του πανεπιστημιακού μηχανισμού και των κατασταλτικών μηχανισμών. Βία είναι η προσπάθεια να νομιμοποιηθούν με συνταγματικό πραξικόπημα της κυβέρνησης τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Βία είναι ο εκβιασμός του Υπουργείου για τους τετραετείς προγραμματισμούς, τους εσωτερικούς κανονισμούς και τα συγγράμματα. Βία είναι η προσπάθεια με κάθε τρόπο να παρθούν αποφάσεις σε συγκλήτους ενάντια στη βούληση της πανεπιστημιακής κοινότητας. Βία είναι η παρουσία τραμπούκων και ΜΑΤ για να «περιφρουρήσουν» τις εκλογές – παρωδία.

Απέναντι σε αυτό η στάση των φοιτητών δεν είναι βία, αλλά αντίσταση. Αντίσταση είναι να μην επιτρέπουν σε συγκλήτους, τμήματα και τομείς να παίρνουν αποφάσεις εφαρμογής του Νόμου-Πλαισίου πράγμα που όφειλε να κάνει μαζικά όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα. Αντίσταση είναι να απαιτούν από Πρυτάνεις και Προέδρους να πάρουν θέση κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Αντίσταση είναι να κάνεις πραγματικό αγώνα ενάντια στις βασικές πτυχές του Νόμου-Πλαισίου με στόχο την οριστική ανατροπή του. Αντίσταση είναι να κάνουν πράξη αυτή τη θέση των συλλόγων φοιτητές και μάλιστα από εκείνες τις τάσεις του φοιτητικού κινήματος που ουδέποτε συμμετείχαν στις συναλλαγές γύρω από πρυτανικές και προεδρικές εκλογές. Αντίσταση είναι να συγκρούονται με τα ΜΑΤ και τους παρακρατικούς μπράβους της ΔΑΠ.

Σήμερα οι φοιτητές με τη δράση τους υπερασπίζονται το δημόσιο Πανεπιστήμιο, την αξιοπρέπεια της Πανεπιστημιακής κοινότητας, τη δυνατότητα να υπάρχουν μαζικά κοινωνικά κινήματα. Και με όσα κάνουν τις τελευταίες μέρες υψώνουν ανάχωμα απέναντι στην προσπάθεια να εμπεδωθούν οι νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις στο Πανεπιστήμιο.

Όσοι σπεύδουν σήμερα να «καταδικάσουν» τους φοιτητές και τη δράση τους, αντικειμενικά, είτε το θέλουν είτε όχι, συμπαρατάσσονται με την κυβέρνηση και την πολιτική της. Και αυτό οφείλουν να το αναλογιστούν και όσοι από την Αριστερά συμπαρατάσσονται με το κλίμα «καταδίκης της βίας».

40 χρόνια μετά το Μάη του 68 (που όλοι έσπευσαν να τιμήσουν…), στην Αριστερά δεν ταιριάζουν ούτε τα νεοσυντηρητικά αντανακλαστικά, ούτε η συμπόρευση με το ακαδημαϊκό μανδαρινισμό και τον εσμό των παλαιών και όψιμων ανανηψάντων του εκσυγχρονισμού.

Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, χρειάζεται να βρεθούμε όλοι στο πλευρό των φοιτητών. Να σπάσουμε το πέπλο της σιωπής και της διαστρέβλωσης για τη δράση και τις διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος. Να αντισταθούμε σε όλες τις προσπάθειες αποστείρωσης του Πανεπιστημίου από τη βασική δύναμη ανανέωσής του, που ήταν το φοιτητικό κίνημα. Να βρούμε ξανά δρόμους αγωνιστικής συμπόρευσης του πανεκπαιδευτικού μετώπου. Τόσο η απαίτηση να συνεχιστεί η καθημερινή μάχη ενάντια στο Νόμο-Πλαίσιο και την εφαρμογή του, όσο και η πρόκληση να απαντήσουμε αγωνιστικά στη μεθόδευση για τη νομιμοποίηση των ΚΕΣ, μας φέρνουν όλους και όλες αντιμέτωπους με τις ευθύνες μας.

Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΤΟΝΩΣΕΙΣ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά κινήθηκε σε μεγάλο βαθμό στον απόηχο του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος που συγκλόνισε τον κόσμο της εκπαίδευσης και συνολικά την ελληνική κοινωνία τα δύο τελευταία χρόνια. Οι μεγάλες νίκες που πέτυχε το φοιτητικό κίνημα στο πάρελθον έγιναν ορατές στον καθένα. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 έχει πλήρως μπλοκαριστεί, ο νόμος-πλαίσιο αν και πραξικοπηματικά ψηφισμένος παραμένει ανεφάρμοστος σχεδόν στο σύνολό του σε μια σειρά από σχολές, η εκπαιδευτική ανδιάρθρωση είναι απονομιμοποιημένη σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και στην κοινωνία.
Ωστόσο κάποιες εξελίξεις κυρίως σε περιφερειακά Πανεπιστήμια ή Τμήματα με αποδυναμωμένους φοιτητικούς Συλλόγους μας δείχνουν ξεκάθαρα την πρόθεση της κυβέρνησης και του Υπουργείου να εφαρμόσει κεντρικά το νομο-πλαίσιο και να προχωρήσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με την προσπάθεια αυτή να συγκροτείται γύρω από τρεις κυρίαρχες αιχμές:

1)Λίστα Συγγραμμάτων:
Το μέτρο της λίστας συγγραμμάτων αποτελεί πτυχή του νόμου-πλαίσιο, σύμφωνα με την οποία κάθε πανεπιστημιακό τμήμα υποχρεούται να καταρτίσει λίστα από προτεινόμενα συγγράμματα για κάθε μάθημα, από τα οποία κάθε φοιτητής θα δικαιούται δωρεάν
ένα το πολύ, σε αντίθεση με τον έως τώρα τρόπο χορήγησης των συγγραμμάτων όπου κάθε φοιτητής δικαιούται δωρεάν όσα βιβλία δίνονται για κάθε μάθημα. Ένα τέτοιο μέτρο προφανώς θα ανάγκαζε τους φοιτητές να πληρώνουν για όσα συγγράμματα χρειάζονται πέρα από το ένα δωρεάν διανεμόμενο ανεβάζοντας κατακόρυφα το κόστος της φοιτητικής καθημερινότητας. Ειδικά στην Ιατρική, όπου για πάρα πολλά μαθήματα τα βιβλία που μοιράζονται είναι παραπάνω από ένα, το κόστος θα ήταν τεράστιο καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των βιβλίων είναι ιδιαίτερα ακριβά (π.χ. Άτλαντες Ανατομίας).
Από την άλλη μεριά, με την εφαρμογή της λίστας συγγραμμάτων εξαφανίζεται και κάθε έννοια σαφούς εξεταστέας ύλης. Μέχρι τώρα, κάθε έδρα υποχρεούται να βγάζει την ύλη σε κάθε μάθημά της με βάση το δωρεάν διανεμόμενο σύγγραμμα. Με τη λίστα συγγραμμάτων κάθε καθηγητής θα μπορεί να βγάζει την ύλη με βάση το βιβλίο της αρεσκείας του, οδηγώντας έτσι σε δραματικές αλλαγές ή και σε αύξηση της ύλης ανάλογα με τις προτιμήσεις κάθε καθηγητή. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι ειδικά στη σχολή μας είναι σύνηθη και τα φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας παρά τη λογική του Συλλόγου σχετικά με την εξαγωγή της ύλης από ένα και μόνο σύγγραμμα. Είναι λογικό ότι μια λίστα που θα επέτρεπε επί της ουσίας σε κάθε καθηγητή να έχει δικιά του ύλη θα απελευθέρωνε τάσεις αυθαιρεσίας και θα καθιστούσε ακόμα πιο δύσκολη κάθε εξέταση.

2)Εσωτερικός Κανονισμός:
Σύμφωνα με το νόμο-πλαίσιο, κάθε Πανεπιστημιακό Τμήμα είναι υποχρεωμένο να συντάξει Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας ή να υιοθετήσει τον Πρότυπο Εσωτερικό Κανονισμό που έχει ήδη κοινοποιήσει το Υπουργείο. Σε αντίθετη περίπτωση το Υπουργείο θα έχει την δυνατότητα να προχωρεί σε κυρώσεις σε βάρος του Ιδρύματος, π.χ. διακοπή της χρηματοδότησής του.

Είναι προφανές ότι για να εγκριθεί ένας εσωτερικός κανονισμός από το Υπουργείο, θα πρέπει να κινείται στην κατευθυνση του Πρότυπου.Ο Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας των Ιδρυμάτων δεν αποτελεί όμως μόνο μια συμπύκνωση της ουσίας του νόμου-πλαίσιο. Αποτελεί και από μόνος του μία από τις πιο αντιδραστικές πτυχές του νόμου που έρχεται με μια σειρά από μέτρα να πλήξει τόσο τους φοιτητές όσο και το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει:
-Απώλεια του εξαμήνου σε περίπτωση που χαθούν πάνω από δύο εβδομάδες μαθημάτων. Μ' αυτό τον τρόπο περιορίζεται κάθε προσπάθεια κινητοποίησης των φοιτητών για ζητήματα που τους αφορούν, καθώς ουσιαστικά ποινικοποιείται η συμμετοχή των Συλλόγων σε μορφές πάλης όπως οι πορείες και οι καταλήψεις.
-Περιορισμό της ανώτατης διάρκειας των εξεταστικών σε 3 εβδομάδες. Μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του Συλλόγου μας, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη σχολή της Ελλάδας, είναι και η δυνατότητα των φοιτητών να καθορίζουν μόνοι τους την εξεταστική τους μέσα από συνελέυσεις ετών, με ανάλογα οφέλη (ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών και εξεταστικών). Προφανώς ένα τέτοιο μέτρο εντατικοποιεί πολύ περισσότερο την εξεταστική περίοδο και αναιρεί μία πολύ σημαντική νίκη του Συλλόγου. Από την άλλη μεριά, είναι προφανές ότι στην περίπτωση που οι εξεταστικές περίοδοι θα καθορίζονταν σε μεγάλο βαθμό από τον Εσωτερικό Κανονισμό δεν θα είχαμε τη δυνατότητα διεξαγωγής πτυχιακών εξεταστικών (και για τους εκτοετείς), κάτι το οποίο επίσης αποτελεί μεγάλη νίκη του Συλλόγου χάρη στην οποία εδώ και χρόνια η Ιατρική Αθήνας έχει το μικρότερο μέσο όρο χρόνου αποφοίτησης από κάθε Ιατρική της χώρας (6,5 χρόνια).
-Περιορισμό του Ασύλου, καθώς άσυλο δεν χαρακτηρίζεται πλέον συνολικά ο χώρος του Πανεπιστημίου αλλά μόνο οι χώροι στους οποίους διεξάγεται έρευνα ή διαδασκαλία. Το μέτρο αυτό επίσης στοχεύει στην πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος και την καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων αφού πλέον κάθε μορφή πάλης που εμποδίζει την εκπαιδευτική ή ερευνητική διαδικασία (π.χ. κατάληψη) θα θεωρείται παράνομη και θα μπορεί χωρίς κανέναν περιορισμό να υπάρχει εισβολή αστυνομικής ή εισαγγελικής δύναμης μέσα στο χώρο του Πανεπιστημίου.
-Πειθαρχικά συμβούλια για φοιτητές, μέλη ΔΕΠ ή εργαστηριακό προσωπικό, σε περίπτωση τέλεσης αξιοποίνων πράξεων, στα οποία θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι του Υπουργείου.
-Σύνταξη 4ετών επιχειρησιακών προγραμμάτων από κάθε Ίδρυμα, τα οποία θα πρέπει να γίνονται δεκτά από το Υπουργείο για να εγκρίνεται η χρηματοδότηση του Ιδρύματος.
-Εισαγωγή manager (διαχειριστή) από το Υπουργείο σε κάθε ίδρυμα, ο οποίος θα ελέγχει και θα διαχειρίζεται τα οικονομικά του ιδρύματος, αναγκάζοντας έτσι το κάθε ίδρυμα να περιορίζει δραστικά τα έξοδά του με βάση τις προθέσεις του Υπουργείου, θίγοντας έτσι σε πρώτη φάση τις παροχές προς τους φοιτητές και περιορίζοντας τη φοιτητική μέριμνα.
Όλα τα παραπάνω συντελούν με τον καλύτερο τρόπο στην εντατικοποίηση της φοιτητικής καθημερινότητας και των ρυθμών σπουδών, στην περαιτέρω πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος μέσα από την ποινικοποίηση του δικαιώματός του να κινητοποιείται και να διεκδικεί με συγκεκριμένα μέσα πάλης, καθώς και στον περιορισμό της αυτοτέλειας των πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων.

3)Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών:
Στα τέλη Ιούνη λήγει και η παράταση που πήρε από την Ευρωπαϊκή Ένωση η κυβέρνηση για να εφαρμόσει την κοινοτική οδηγία περί αναγνώρισης των Κ.Ε.Σ.
Μια ενδεχόμενη αναγνώριση των κέντρων αυτών δεν θα φέρει μόνο την απαξίωση των επαγγελματικών των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων, λόγω της πληθώρας των πτυχίων των ΚΕΣ που γίνουν ισότιμα με αυτά του δημόσιου Πανεπιστημίου. Θα ανοιξει επίσης και το δρόμο για εφαρμογή του νόμου της αξιολόγησης, καθώς σύμφωνα με το Υπουργείο αυτή θα αποτελεί το μόνο δρόμο «θωράκισης» των πτυχίων του δημοσίου και υπεράσπισης της ισχύος τους απέναντι σε αυτά των ΚΕΣ.
Τι έχει αλλάξει όμως από πέρισυ;
Στην αρχή της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς, το Υπουργείο Παιδείας, είχε πάρει απόφαση με βάση την οποία τα συγγράμματα καί φέτος διανεμήθηκαν με βάση τον παλαιό νόμο σε όλα τα πανεπιστήμια. Η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ πριν το Πάσχα αποφάσισε, στη βάση της συνολικής εναντίωσης της με το νόμο-πλαίσιο, ότι δεν θα καταρτίσει λίστα συγγραμμάτων και θα τα διανέμει κανονικά και τη νέα χρονιά. Την απόφαση της Συγκλήτου υιοθέτησε στο σύνολό της και η Γενική Συνέλευση Τμήματος της Ιατρικής. Ωστόσο, πλην του ΕΚΠΑ κανένα άλλο ίδρυμα δεν έχει λάβει απόφαση σχετικά με τη διανομή των συγγραμμάτων, ενώ είναι ξεκάθαρη και η πρόθεση του Υπουργείου να προχωρήσει στην εφαρμογή του μέτρου πιέζοντας τα ιδρύματα. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να απαντήσει για άλλη μια φορά στην προκλητική στάση του Υπουργείου και να πιέσει τόσο τα ιδρύματα να μην καταρτίσουν λίστα συγγραμμάτων όσο και κεντρικά το Υπουργείο για απόσυρση του μέτρου.

Όσον αφορά τον Εσωτερικό Κανονισμό, ο Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός έχει ψηφιστεί σε πολλά περιφερειακά πανεπιστήμια, καθώς και σε ένα από τα μεγαλύτερα Ιδρύματα της χώρας, το Πανεπιστήμιο Πειραιά, ενώ είναι ρητά δεδηλωμένη από τον Υπουργό και η πρόθεση να διακόψει τη χρηματοδότηση σε όσα από τα Ιδρύματα δεν υιοθετήσουν εσωτερικό κανονισμό. Ας μην ξεχνάμε ότι και στην Ιατρική κινήσεις καθηγητών πιέζουν προς τα εκεί (βλ. μήνυση Βλαχογιαννόπουλου όπου ζητούσε να εφαρμοστεί ο νόμος και να μπει εισαγγελέας στη σχολη). Η θέση του φοιτητικού κινήματος πρέπει να είναι η άμεση αντίδραση και η απαίτηση να μην ψηφιστεί κανένας άλλος εσωτερικός κανονισμός και να αποσυρθεί αυτός από όσα Πανεπιστήμια τον έχουν ψηφίσει. Τέλος, είναι προφανής και άμεση η ανάγκη να γίνει γνωστή για άλλη μια φορά στην κυβέρνηση η θέση των φοιτητών για καμία αναγνώριση των ΚΕΣ.

Είναι ξεκάθαρο ότι σε αυτή τη φάση υπάρχει και η αναγκαιότητα και η δυνατότητα του φοιτητικού κινήματος να συγκροτηθεί με δραστικές μορφές πάλης, να δώσει για άλλη μια φορά ένα ισχυρό πλήγμα απέναντι στα σχέδια κυβέρνησης και Υπουργείου και έχοντας μπλοκάρει σε μεγάλο βαθμό την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση να πετύχει την ολική ανατροπή της και την απόσυρση του νόμου-πλαίσιο.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 13/5 ώρα 12:00 στο Ν.Α.Β.Ο.
Αποφασίζουμε 2ημερη κατάληψη της σχολής

ΑΡΙστερή Συσπείρωση
Συμμετέχουμε – στηρίζουμε την Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ. - Π.Α.Φ.
Ε.Α.Α.Κ.

Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

1η Μάη



Ο Μάης όμως δεν είναι μόνο ο μήνας που σφραγίζει την άνοιξη, αλλά και
μήνας μνήμης και τιμής για τους αγώνες των ανθρώπων, για μια πιο όμορφη
και καλύτερη ζωή. Η Πρωτομαγιά είναι το «άνθος» αυτών των αγώνων, ένα
άνθος ποτισμένο με θυσίες και αίμα.

Με σημαιοφόρους τους πρώτους νεκρούς εργάτες του Σικάγο αλλά και τον
κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά που έδωσε τη ζωή του για το δικαίωμα στο αύριο.

Η πρώτη Μάη του 1886 είχε οριστεί ως μέρα έναρξης μαζικού απεργιακού
κινήματος και συγκέντρωσης ολόκληρης της εργατικής τάξης της Αμερικής
στο Σικάγο - ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο - για τη διεκδίκηση
του οχτάωρου. Η απόφαση είχε παρθεί δυο χρόνια πριν στο συνέδριο της
Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας.

Το σύνθημα ήταν: «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες
ύπνο». Ήταν Σάββατο, εργάσιμη μέρα. Όμως οι εργάτες - αναφέρουν οι
ιστορικές περιγραφές - γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά
τους κατευθύνονταν, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους στο χώρο της
συγκέντρωσης.

Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σ' όλη τη χώρα, περίπου 190.000
είχαν κατέβει σε απεργία, από τους οποίους οι 80.000 στο Σικάγο. Ο
δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής. Όμως οι εργοδότες είχαν
αντίθετη γνώμη και σε συνεργασία με την αστυνομία, την εθνοφρουρά, με
τους οπλισμένους μπράβους αλλά και με τον ελεγχόμενο Τύπο ο οποίος είχε
ετοιμάσει το έδαφος κατάλληλα αντέδρασαν .

Στους πλαϊνούς δρόμους της συγκέντρωσης και τις γύρω στέγες η ατμόσφαιρα
είχε γίνει απειλητική. Σ' όλη την περιοχή υπήρχαν παρατεταγμένοι λόχοι
αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων έτοιμοι να επιβάλουν την τάξη. Χίλιοι
τριακόσιοι πενήντα εθνοφρουροί με πολυβόλα περίμεναν το σύνθημα για να
δράσουν.

Ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος στην πλατεία Χεϊμάρκετ παρακολουθούσε τις
ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης διατάσσει να διαλυθεί η
συγκέντρωση. Ξαφνικά βόμβα σκάει μέσα στο πλήθος. Το αίμα αρχίζει να
βάφει το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία, οι μπράβοι, χτυπάνε στο
ψαχνό προς όλες τις κατευθύνσεις...



Η δίκη των συλληφθέντων ήταν μια σκέτη παρωδία. Δε δικάστηκαν οι
πράξεις, αλλά οι ιδέες. Στις 9 Οκτώβρη 1886 ανακοινώθηκε η
προαποφασισμένη ετυμηγορία. Για τους βασικούς κατηγορούμενους Σπάιτς,
Φίσερ, ΄Ενγκελ και ο Πάρσονς η απόφαση θάνατος δια απαγχονισμού. Η ποινή
εξετελέσθη στις 11 Νοέμβρη του 1887. Για τους Φίλντεν και Σβαμπ ο
κυβερνήτης μια μέρα πριν την εκτέλεση μετέτρεψε τη θανατική ποινή σε
ισόβια κάθειρξη. Ενώ ο Λουί Λινγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του πριν
οδηγηθεί στην αγχόνη... Το ματωμένο πουκάμισο των εργατών του Σικάγου
έγινε σύμβολο πάλης και θυσίας.

Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2000 διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που λήγει με 10 συλλήψεις και τον Αύγουστο ακολουθεί σύλληψη του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη.

Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των εργατών και συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συγκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης. Σε μια συγκέντρωση στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ' αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις και συνολικά είχαμε τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για τον "Επιτάφιο".

Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ' τους 200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε: "Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος".

Το Μάη του 1963, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Δεν ήταν Πρωτομαγιά, αλλά 22 Μαΐου. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μιλούσε σε συγκέντρωση των "Φίλων της Ειρήνης" για την παγκόσμια ύφεση όταν δέχτηκε επίθεση από άγνωστους με ρόπαλα. Έξω απ' την αίθουσα ο Λαμπράκης χτυπήθηκε από τρίκυκλο και τελικά εξέπνευσε στις 27 Μαΐου. Ο Λαμπράκης είχε συμμετοχή σε ειρηνιστικές πορείες τον Απρίλιο του 1963 στην Αθήνα, κι ήταν απ' τα κεντρικά πρόσωπα στην εκδήλωση για την Πρωτομαγιά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Σύγκλητος του ΕΚΠΑ 17-04

200 ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΠΑ ΜΙΑ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ

Την Πέμπτη 17-04 πραγματοποιήθηκε Σύγκλητος του ΕΚΠΑ στην οποιά ο σύλλογος μας συμμετείχε μαζικά μαζί με άλλους συλλόγους που εντάσσονται στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο με παράσταση διαμαρτυρίας ώστε να διεκδικήσει τη μη εφαρμογή και την απόσυρση του νέου νόμου πλαίσιο και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης γενικότερα. Εμφανής ήταν η παντελής απουσία των παρατάξεων ΠΑΣΠ, ΔΑΠ και Νέας Προοπτικής από τη συγκεκριμένη ιδιαίτερα κρίσιμη μάχη του συλλόγου μας αλλά και ολόκληρου του φοιτητικού κινήματος.Παρόλα αυτά η σημερινή παράσταση διαμαρτυρίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια από τις πλέον νικηφόρες και επιτυχημένες καθώς κατάφερε να αποσπάσει από τη Σύγκλητο απόφαση πλήρως καταγγελτική και καταδικαστική για τα σχέδια της κυβέρνησης.

Πιο συγκεκριμένα η Σύγκλητος αποφάσισε:
  • Συνολική καταδίκη του νέου νόμου πλαίσιο ως ανεφάρμοστου και ως αντίθετου με τη λογική του δημόσιου πανεπιστημίου
  • Απαίτηση απόσυρσης του νόμου
  • Καταδίκη της προσπάθειας αναθεώρησης του άρθρου 16 του συντάγματος
  • Καταδίκη της οποιασδήποτε προαναγγελθείσας προσπάθειας εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για την αναγνώριση των ΚΕΣ
  • Τα συγγράμματα τη νέα ακαδημαϊκή χρονία να μοιραστούν με βάση τον παλιό νόμο πλαίσιο και συνεπώς μη εφαρμογή του νέου Προεδρικού Διατάγματος με ταυτόχρονη απαίτηση αναστολής του
  • Καταδίκη του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού ως κανονισμό ανεφάρμοστο αυταρχικό αντισυνταγματικό που βλάπτει την αυτοτέλεια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων
  • Μη εφαρμογή των εκλεκτορικών σωμάτων όπως τα ορίζει ο νέος νόμος πλαίσιο και πραγματοποίηση κρίσεων με βάση τον παλιό

Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι η συγκεκριμένη απόφαση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ είναι η πλέον καταδικαστική και ριζοσπαστική απόφαση που έχει ληφθεί από Σύγκλητο ή Τμήμα το τελευταίο χρονικό διάστημα και αποτελεί σημαντικότατη νίκη του φοιτητικού κινήματος. Είναι επίσης σαφές τόσο από την κατάληξη της Συγκλήτου όσο και από την τοποθέτηση του εκπροσώπου της ΠΟΣΔΕΠ εντός αυτής ότι ολόκληρη η Πανεπιστημιακή κοινότητα είναι για μια ακόμα φορά έτοιμη να έρθει σε άμεση ρήξη με τα σχέδια του Υπουργέιου και όταν χρειαστεί να οξύνει και τις μορφές πάλης ώστε να δώσει τη χαριστική βολή σε ολόκληρη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που πλήττει το χαρακτήρα του Δημόσιου Πανεπιστημίου, προσβάλλει την εργασιακή μας προοπτική και τη φοιτητική μας καθημερινότητα και επιχειρεί πειθάρχηση και αποπολιτικοποίηση του φοιτητικού σώματος.

ΔΕ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ! ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ!!

Αριστερή Συσπείρωση