1η Μάη

Ο Μάης όμως δεν είναι μόνο ο μήνας που σφραγίζει την άνοιξη, αλλά και
μήνας μνήμης και τιμής για τους αγώνες των ανθρώπων, για μια πιο όμορφη
και καλύτερη ζωή. Η Πρωτομαγιά είναι το «άνθος» αυτών των αγώνων, ένα
άνθος ποτισμένο με θυσίες και αίμα.

Με σημαιοφόρους τους πρώτους νεκρούς εργάτες του Σικάγο αλλά και τον
κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά που έδωσε τη ζωή του για το δικαίωμα στο αύριο.

Η πρώτη Μάη του 1886 είχε οριστεί ως μέρα έναρξης μαζικού απεργιακού
κινήματος και συγκέντρωσης ολόκληρης της εργατικής τάξης της Αμερικής
στο Σικάγο - ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο - για τη διεκδίκηση
του οχτάωρου. Η απόφαση είχε παρθεί δυο χρόνια πριν στο συνέδριο της
Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας.

Το σύνθημα ήταν: «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες
ύπνο». Ήταν Σάββατο, εργάσιμη μέρα. Όμως οι εργάτες - αναφέρουν οι
ιστορικές περιγραφές - γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά
τους κατευθύνονταν, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους στο χώρο της
συγκέντρωσης.

Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σ' όλη τη χώρα, περίπου 190.000
είχαν κατέβει σε απεργία, από τους οποίους οι 80.000 στο Σικάγο. Ο
δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής. Όμως οι εργοδότες είχαν
αντίθετη γνώμη και σε συνεργασία με την αστυνομία, την εθνοφρουρά, με
τους οπλισμένους μπράβους αλλά και με τον ελεγχόμενο Τύπο ο οποίος είχε
ετοιμάσει το έδαφος κατάλληλα αντέδρασαν .

Στους πλαϊνούς δρόμους της συγκέντρωσης και τις γύρω στέγες η ατμόσφαιρα
είχε γίνει απειλητική. Σ' όλη την περιοχή υπήρχαν παρατεταγμένοι λόχοι
αστυνομικών και ειδικών δυνάμεων έτοιμοι να επιβάλουν την τάξη. Χίλιοι
τριακόσιοι πενήντα εθνοφρουροί με πολυβόλα περίμεναν το σύνθημα για να
δράσουν.

Ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος στην πλατεία Χεϊμάρκετ παρακολουθούσε τις
ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης διατάσσει να διαλυθεί η
συγκέντρωση. Ξαφνικά βόμβα σκάει μέσα στο πλήθος. Το αίμα αρχίζει να
βάφει το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία, οι μπράβοι, χτυπάνε στο
ψαχνό προς όλες τις κατευθύνσεις...



Η δίκη των συλληφθέντων ήταν μια σκέτη παρωδία. Δε δικάστηκαν οι
πράξεις, αλλά οι ιδέες. Στις 9 Οκτώβρη 1886 ανακοινώθηκε η
προαποφασισμένη ετυμηγορία. Για τους βασικούς κατηγορούμενους Σπάιτς,
Φίσερ, ΄Ενγκελ και ο Πάρσονς η απόφαση θάνατος δια απαγχονισμού. Η ποινή
εξετελέσθη στις 11 Νοέμβρη του 1887. Για τους Φίλντεν και Σβαμπ ο
κυβερνήτης μια μέρα πριν την εκτέλεση μετέτρεψε τη θανατική ποινή σε
ισόβια κάθειρξη. Ενώ ο Λουί Λινγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του πριν
οδηγηθεί στην αγχόνη... Το ματωμένο πουκάμισο των εργατών του Σικάγου
έγινε σύμβολο πάλης και θυσίας.

Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2000 διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που λήγει με 10 συλλήψεις και τον Αύγουστο ακολουθεί σύλληψη του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη.

Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των εργατών και συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συγκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης. Σε μια συγκέντρωση στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ' αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις και συνολικά είχαμε τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για τον "Επιτάφιο".

Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ' τους 200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε: "Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος".

Το Μάη του 1963, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Δεν ήταν Πρωτομαγιά, αλλά 22 Μαΐου. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μιλούσε σε συγκέντρωση των "Φίλων της Ειρήνης" για την παγκόσμια ύφεση όταν δέχτηκε επίθεση από άγνωστους με ρόπαλα. Έξω απ' την αίθουσα ο Λαμπράκης χτυπήθηκε από τρίκυκλο και τελικά εξέπνευσε στις 27 Μαΐου. Ο Λαμπράκης είχε συμμετοχή σε ειρηνιστικές πορείες τον Απρίλιο του 1963 στην Αθήνα, κι ήταν απ' τα κεντρικά πρόσωπα στην εκδήλωση για την Πρωτομαγιά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Σύγκλητος του ΕΚΠΑ 17-04

200 ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΠΑ ΜΙΑ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ

Την Πέμπτη 17-04 πραγματοποιήθηκε Σύγκλητος του ΕΚΠΑ στην οποιά ο σύλλογος μας συμμετείχε μαζικά μαζί με άλλους συλλόγους που εντάσσονται στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο με παράσταση διαμαρτυρίας ώστε να διεκδικήσει τη μη εφαρμογή και την απόσυρση του νέου νόμου πλαίσιο και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης γενικότερα. Εμφανής ήταν η παντελής απουσία των παρατάξεων ΠΑΣΠ, ΔΑΠ και Νέας Προοπτικής από τη συγκεκριμένη ιδιαίτερα κρίσιμη μάχη του συλλόγου μας αλλά και ολόκληρου του φοιτητικού κινήματος.Παρόλα αυτά η σημερινή παράσταση διαμαρτυρίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια από τις πλέον νικηφόρες και επιτυχημένες καθώς κατάφερε να αποσπάσει από τη Σύγκλητο απόφαση πλήρως καταγγελτική και καταδικαστική για τα σχέδια της κυβέρνησης.

Πιο συγκεκριμένα η Σύγκλητος αποφάσισε:

• Συνολική καταδίκη του νέου νόμου πλαίσιο ως ανεφάρμοστου και ως αντίθετου με τη λογική του δημόσιου πανεπιστημίου
• Απαίτηση απόσυρσης του νόμου
• Καταδίκη της προσπάθειας αναθεώρησης του άρθρου 16 του συντάγματος
• Καταδίκη της οποιασδήποτε προαναγγελθείσας προσπάθειας εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για την αναγνώριση των ΚΕΣ
• Τα συγγράμματα τη νέα ακαδημαϊκή χρονία να μοιραστούν με βάση τον παλιό νόμο πλαίσιο και συνεπώς μη εφαρμογή του νέου Προεδρικού Διατάγματος με ταυτόχρονη απαίτηση αναστολής του
• Καταδίκη του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού ως κανονισμό ανεφάρμοστο αυταρχικό αντισυνταγματικό που βλάπτει την αυτοτέλεια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων
• Μη εφαρμογή των εκλεκτορικών σωμάτων όπως τα ορίζει ο νέος νόμος πλαίσιο και πραγματοποίηση κρίσεων με βάση τον παλιό

Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι η συγκεκριμένη απόφαση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ είναι η πλέον καταδικαστική και ριζοσπαστική απόφαση που έχει ληφθεί από Σύγκλητο ή Τμήμα το τελευταίο χρονικό διάστημα και αποτελεί σημαντικότατη νίκη του φοιτητικού κινήματος. Είναι επίσης σαφές τόσο από την κατάληξη της Συγκλήτου όσο και από την τοποθέτηση του εκπροσώπου της ΠΟΣΔΕΠ εντός αυτής ότι ολόκληρη η Πανεπιστημιακή κοινότητα είναι για μια ακόμα φορά έτοιμη να έρθει σε άμεση ρήξη με τα σχέδια του Υπουργέιου και όταν χρειαστεί να οξύνει και τις μορφές πάλης ώστε να δώσει τη χαριστική βολή σε ολόκληρη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που πλήττει το χαρακτήρα του Δημόσιου Πανεπιστημίου, προσβάλλει την εργασιακή μας προοπτική και τη φοιτητική μας καθημερινότητα και επιχειρεί πειθάρχηση και αποπολιτικοποίηση του φοιτητικού σώματος.

ΔΕ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ! ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ!!

Αριστερή Συσπείρωση

Γ.Σ. Τμήματος Τρίτη 15-04

Ένοχα Μυστικά…

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές από ότι φάνηκε έκρυβαν πολλές εκπλήξεις. Από τη μια η «ενωμένη και δυνατή» πλέον ΔΑΠ δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ποσοστό πάνω από 26% (ας θυμηθούμε ότι το περσινό άθροισμα ΔΑΠ και ΝΑΔΗΠ ξεπερνούσε το 35%), από την άλλη παρατηρήσαμε την εντυπωσιακή άνοδο της παράταξης των καθηγητών Νέας Προοπτικής, η οποία με την ανοιχτή στήριξη του Προέδρου της σχολής κ. Στεφανάδη και μιας μεγάλης μερίδας ολόκληρου του καθηγητικού μπλοκ των μελών ΔΕΠ της Ιατρικής κατόρθωσε να ανελιχθεί σε δεύτερη δύναμη της σχολής.

Εκτός όμως από τα παρατράγουδα στις φετινές φοιτητικές εκλογές σημαντική άνοδο σημείωσε και η Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ.-Π.Α.Φ. η οποία κατάφερε να αγγίξει το ιστορικό ποσοστό του 20%. Αυτή η άνοδος την Ενωτικής Πρωτοβουλίας σημαίνει καλύτερες θέσεις μάχης για την υπεράσπιση της εργασιακής μας προοπτικής και της φοιτητικής μας καθημερινότητας, σημαίνει μεγαλύτερες δυνατότητες πραγματοποίησης νικηφόρων αγώνων στο μέλλον, σημαίνει ενίσχυση των συλλογικών αγώνων και διεκδικήσεων!!!


Σε αυτή λοιπόν τη συγκυρία πραγματοποιείται την Τρίτη 15/4 Γενική Συνέλευση Τμήματος στην οποία θα κληθούμε ως σύλλογος να διασφαλίσουμε τα κεκτημένα μας και να διεκδικήσουμε ακόμα περισσότερα. Συγκεκριμένα:

● Στη Γ.Σ. Τμήματος θα πάμε να εγγυηθούμε ότι καμία πτυχή του νέου νόμου πλαίσιο δε θα εφαρμοστεί στην πράξη στην Ιατρική Σχολή, ότι η λίστα συγγραμμάτων δε θα καταρτιστεί και ο εσωτερικός κανονισμός δε θα εφαρμοστεί.

● Επιπρόσθετα θα πρέπει να διεκδικήσουμε συλλογικά τη μείωση των τιμών του κυλικείου. Το συγκεκριμένο αποτελούσε αίτημα του Συλλόγου εδώ και καιρό, ωστόσο είναι τώρα ακόμη πιο επίκαιρο καθώς ήρθε στο φως η σύμβαση του κυλικείου με τη σχολή, η οποία ορίζει όρια ανώτατων τιμών πολύ κατώτερα από τις τωρινές τιμές (σε κάποια προϊόντα μέχρι και στο μισό). Είναι ξεκάθαρο ότι ο Σύλλογος θα πρέπει να κινηθεί επιθετικά για τη μείωση των τιμών στην κατεύθυνση της πάταξης των φαινομένων αισχροκέρδειας σε βάρος των φοιτητών και σε ανοιχτή ρήξη με όλους όσους συντηρούν εν γνώσει τους τέτοια φαινόμενα.

Ο… χορός των μεταπτυχιακών

Η κατάσταση με τα μεταπτυχιακά στη σχολή κάθε άλλο παρά ιδανική μπορεί να χαρακτηριστεί. Πέρα από το γεγονός ότι για τη συμμετοχή σε αυτά απαιτούνται πολύ αυξημένα δίδακτρα (ενδεικτικά το μεταπτυχιακό του προέδρου κ. Στεφανάδη είναι από τα ακριβότερα), η διαπλοκή καθηγητών και φοιτητών συνεχίζεται και σε αυτό τον τομέα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές – πρώην μέλη της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ και της Νέας Προοπτικής γίνονται καθηγητές πριν καλά καλά συμπληρώσουν τα 25. Λόγω της ιδιαίτερης σχέσης τους με τον Πρόεδρο, και μάλιστα συχνά κάτω από την καθοδήγησή του, τα μέλη της Νέας Προοπτικής έχουν εξασφαλισμένο πλέον όχι μόνο το παρόν τους στη σχολή (βλ. τρόπος που περνάνε μαθήματα) αλλά και το μέλλον τους με ένα πλασματικό μεταπτυχιακό που τους προωθεί σε βάρος όλων των υπολοίπων φοιτητών. Τα μεταπτυχιακά λοιπόν έχουν πλέον καταντήσει μια μηχανή παραγωγής καθηγητών για λίγους και εκλεκτούς, και μάλιστα κάτω από την ανοχή του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών, του οποίου η τοποθέτηση για όλα αυτά είναι… να καθιερωθεί ανώτατο πλαφόν στα δίδακτρα (!!!) ενώ δεν έχει προβεί σε καμία κινητοποίηση – καταγγελία της υπάρχουσας κατάστασης. Ο ΣΦΙΑ λοιπόν θα πρέπει το επόμενο διάστημα να δώσει τη μάχη ενάντια στη διαπλοκή στα μεταπτυχιακά σε συνδυασμό με το αίτημα για κατάργηση των διδάκτρων.


Απ’ όλα τα παραπάνω συνάγεται ότι η Γενική Συνέλευση Τμήματος της Τρίτης είναι μια πολύ σημαντική μάχη στην οποία θα πρέπει ο Σύλλογος να δώσει δυναμικό παρόν και με τη μαζική του παρουσία να πιέσει για τις αποφάσεις που αφορούν το παρόν αλλά και το μέλλον όλων μας στη σχολή.

Όλοι στην παράσταση διαμαρτυρίας του Συλλόγου στη Γ.Σ. Τμήματος την Τρίτη 15/4

Για την εργασιακή μας προοπτική, για τη φοιτητική μας καθημερινότητα!!!

ΑΡΙστερή Συσπείρωση
Συμμετέχουμε – στηρίζουμε την ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ. – Π.Α.Φ.
Ε.Α.Α.Κ.

Για τις Φοιτητικές Εκλογές

9 Απρίλη Φοιτητικές Εκλογές:
Να στείλουμε μήνυμα συλλογικού αγώνα, νίκης, αξιοπρέπειας!

Μας ήθελαν θεατές...

Πολλοί θέλουν η γενιά μας να είναι η γενιά της απολιτικοποίησης, της ατομικής συναλλαγής και της παραίτησης. Και αυτό προσπαθούν να κάνουν μέσα από τις φοιτητικές εκλογές ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, Νέα Προοπτική και το κακό συναπάντημα. Προσπαθούν να μετατρέψουν τις φοιτητικές εκλογές σε μία απολίτικη διαδικασία όπου δεν ψηφίζουμε τον τρόπο με τον οποίο διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, αλλά το φίλο μας, το καλύτερο πάρτυ, το καλύτερο sos, μέχρι και αυτόν που υπόσχεται να μας “βοηθήσει” με τα μαθηματάκια μας. Και στην προσπάθειά τους αυτή, μερικές φορές χρησιμοποιούν και αθέμιτα μέσα, όπως στην Πάντειο όπου ΔΑΠ και ΠΑΣΠ δε διστάζουν να “στήσουν” εκλογική εφορευτική επιτροπή με τους συσχετισμούς του ΔΣ (στο οποίο τυγχάνει να έχει αυτοδυναμία η ΔΑΠ...). Και αυτό τη στιγμή που τη νεολαία την περιμένουν η ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, το χτύπημα των ασφαλιστικών της δικαιωμάτων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνουν τα πτυχία, αρκετά χρόνια αναμονής για έναρξη ειδικότητας, εντατικοποίηση της φοιτητικής καθημερινότητας. Θέλουν να μετατρέψουν τη γενιά μας σε γενιά χωρίς δικαιώματα, στη γενιά των 700 ευρώ. Γι' αυτό πολύ θα ήθελαν είμαστε θεατές και να πάψουμε να διεκδικούμε, να αγωνιζόμαστε και να εκφραζόμαστε πολιτικά.

...Κλέβουμε την παράσταση...

Όμως τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα ήθελαν. Γιατί όχι απλά η νεολαία εκφράζει τη δυσαρέσκεια της προς την πολιτική αυτή, την αποδοκιμασία της προς τους πολιτικούς της εκφραστές, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (κάτι που καταγράφηκε όχι μόνο στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αλλά και σε όλες τις δημοσκοπήσεις) μα και τη θέληση της να διεκδικήσει μια καλύτερη εργασιακή προοπτική, μια ανθρώπινη φοιτητική καθημερινότητα. Το φοιτητικό κίνημα και οι αγώνες των τελευταίων ετών έβαλαν και πάλι την πολιτική στην καθημερινότητα χιλιάδων νέων, την έκαναν ξανά, από κάτι το απόμακρο, μια καθημερινή πρακτική και διεκδίκηση.

...Με τους συλλογικούς μας αγώνες!

Σε όσους ήθελαν να μας πείσουν ότι με τους αγώνες δεν καταφέρνουμε τίποτα, το φοιτητικό κίνημα απέδειξε πως μπορεί να πετυχαίνει πολύ σημαντικές νίκες (μη αναθεώρηση του αρ. 16, μπλοκάρισμα νέου ν. Πλαίσιο και αξιολόγησης). Ιδιαίτερα ο Σύλλογος Φοιτητών Ιατρικής Αθήνας με τις μάχες που έχει δώσει έχει κατοχυρώσει μια σειρά κεκτημένων, έχει καταφέρει επί της ουσίας η Ιατρική Σχολή της Αθήνας να αποτελεί μια (ευχάριστη) ανορθογραφία στο ελληνικό πανεπιστήμιο, από την άποψη των φοιτητικών κεκτημένων: Αφ' ενός το πτυχίο της Ιατρικής να είναι από τα λίγα που κατοχυρώνουν επαγγελματικά διακαιώματα, αφ' ετέρου οι φοιτητές να έχουν τη δυνατότητα να καθορίζουν μια σειρά ζητημάτων που αφορούν την εκπαίδευσή τους και να διατηρούν το χαμηλότερο μέσο όρο αποφοίτησης από όλες τις Ιατρικές.

Για την εργασιακή μας προοπτική...

Συμφόρηση λίστας αναμονής, εξετάσεις για ειδικότητα: Απέναντι στις αναμονές που αντιμετωπίζουν οι απόφοιτοι Ιατρικής υπήρχαν δύο λύσεις και δύο λογικές: είτε θα λέγαμε πως οι απόφοιτοι είναι πολλοί (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, Νέα Προοπτική, Υπ. Υγείας) και άρα η λύση θα ήταν να παίζουμε αγκωνιές μεταξύ μας, με τη δική μας συναίνεση να χτυπηθούν τα εργασιακά μας δικαιώματα, να περάσουν οι εξετάσεις για ειδικότητα και το πτυχίο της Ιατρικής να αποτελεί ένα απλό πιστοποιητικό γνώσεων, είτε θα λέγαμε πως πρέπει να καλυφθούν τα τεράστια κενά του δημόσιου συστήματος υγείας, οι ειδικευόμενοι να είναι περισσότεροι και να δουλεύουν λιγότερο (από 80 ώρες την εβδομάδα που δουλεύουν σήμερα), να αποσυμφορηθεί η λίστα αναμονής και το πτυχίο μας να αποτελεί το μόνο προαπαιτούμενο για την άσκηση του επαγγέλματος και την έναρξη ειδικότητας.
1200 νέες θέσεις ειδικότητας: Απέναντι στις προσπάθειες των Υπ. Υγείας (τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ) να συμφορήσουν τεχνητά τη λίστα αναμονής για έναρξη ειδικότητας (με την αύξηση του χρόνου ειδικότητας, τους στημένους διαγωνισμούς του ΔΟΑΤΑΠ κτλ) με το Σύλλογο Φοιτητών Ιατρικής Αθήνας προτάξαμε την ανάγκη να ανοίξουν νέες θέσεις ειδικότητας, έτσι ώστε να αποσυμφορηθεί η λίστα αναμονής και να καλυφθούν τα τεράστια κενά στα δημόσια νοσοκομεία, τα οποία πληρώνουν οι ίδιοι οι ειδικευόμενοι με την υπερεργασία και τα εξοντωτικά ωράρια (πάνω από 80 ώρες την εβδομάδα). Τα πρώτα αποτελέσματα των κινητοποιήσεών μας (όπως και των κινητοποιήσεων από τους νοσοκομειακούς ιατρούς) ήρθαν με το άνοιγμα 1200 νέων θέσεων για ειδικότητα, με αποτέλεσμα τη σημαντική αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής. Οι τελευταίες 425 από αυτές τις θέσεις ανοίγουν αυτή την περίοδο (στην Παθολογία 52 θέσεις ειδικευόμενων, στη Χειρουργική 43, στην Καρδιολογία 33, στη Μικροβιολογία 30, στην Παιδιατρική και την Ορθοπαιδική 23, στην Ακτινοδιαγνωστική 20).
Ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα: Νωπές είναι οι μνήμες από την πραξικοπηματική ψήφιση του νομοσχεδίου (για την κατάργηση της) κοινωνικής ασφάλισης από τη ΝΔ (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πάνω από 80% διαφωνεί με το νομοσχέδιο). Νωπές είναι όμως και οι μνήμες από τις μαζικές απεργίες, τις απεργίες διαρκείας από διάφορους κλάδους και τις ογκωδέστερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών. Παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου και παρά το ξεπούλημα των κινητοποιήσεων από την πλειοψηφία των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝ στη ΓΣΕΕ και τον “Πόντιο Πιλάτο” ΚΚΕ και ΠΑΜΕ (το ΠΑΜΕ την ημέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου έκανε... αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία), μία βδομάδα μετά, ακόμα να κοπάσουν οι κινητοποιήσεις από μια σειρά κλάδων (τράπεζα της Ελλάδος, ΟΤΕ, ΔΕΗ).

Και οι φοιτητές Ιατρικής έχουν πολλούς λόγους να συνεχίσουν να παλεύουν μαζί με τους εργαζόμενους για τα ασφαλιστικά και εργασιακά τους δικαιώματα. Αφ' ενός το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των νέων ιατρών (ήδη με το νόμο Ρέππα του ΠΑΣΟΚ περιορίζονται τα ασφαλιστικά δικαιώματα των ασφαλισμένων μετά το '93) και αφ' ετέρου τα τεράστια κενά στα δημόσια νοσοκομεία, το “μπάλωμά” τους με συμβασιούχους ιατρούς, τα εξοντωτικά ωράρια των ειδικευόμενων, η αναμονή για την έναρξη ειδικότητας, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η μισθολογική καθήλωση που θέλει να θεσμοθετήσει το Υπ. Υγείας με την προτεινόμενη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας, κάνουν επιτακτική την ανάγκη ο Σύλλογος μαζί με τους εργαζόμενους, να συνεχίσουν να παλεύουν για την εργασιακή τους προοπτική.

Απέναντι σε όσους θέλουν να εξασφαλίσουν το εργασιακό τους μέλλον με τις προνομιακές τους σχέσεις με Υπουργεία και καθηγητές (φωτογραφικές υπουργικές αποφάσεις για τη μοριοδότηση των αγροτικών και “κρυφές” προκηρύξεις θέσεων, “καθηγητοποίηση” παλαιών συνδικαλιστών κτλ) ο τρόπος με τον οποίο μπλοκάραμε τις προσπάθειες των Υπ. Υγείας να χτυπήσουν το πτυχίο Ιατρικής με τις εξετάσεις για ειδικότητα, ο τρόπος με τον οποίο διεκδικήσαμε το άνοιγμα νέων θέσεων ειδικότητας, μας δείχνουν το δρόμο του συλλογικού αγώνα.

Για τη φοιτητική μας καθημερινότητα...

Νέος Νόμος-Πλαίσιο, ιδιωτικά Πανεπιστήμια, Αξιολόγηση: Ο Σύλλογος Φοιτητών Ιατρικής, μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους, πάλεψε κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών ενάντια στις προωθούμενες αντιδραστικές αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Λόγω των κινητοποιήσεών μας αυτή τη στιγμή έχει καταρρεύσει η διαδικασία αναθεώρησης του άρ.16 για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, έχει “μπουκώσει” η εφαρμογή του νέου Νόμου-Πλαίσιο και της Αξιολόγησης. Σε αυτά τα πλαίσια, η απόφαση που απέσπασε με τις κινητοποιήσεις του ο Σύλλογος από το Τμήμα της Ιατρικής, πως δε θα εφαρμόσει την περιβόητη διάταξη για την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, αποτελεί την καλύτερη απάντηση στη ΔΑΠ, το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο, που καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς παρακάλαγε και πίεζε τη Γενική Συνέλευση Τμήματος να εφαρμόσει τους ψηφισμένους νόμους, την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την περιστολή του ασύλου, την εφαρμογή του εσωτερικού κανονισμού και τη συνεπακόλουθη κατάργηση των πτυχιακών και του δικαιώματος να ψηφίζουμε το πρόγραμμα της εξεταστικής, τις αλυσίδες προαπαιτουμένων μαθημάτων, τη διαγραφή φοιτητών.
Πτυχιακές εξεταστικές, σύγκρουση με την καθηγητική αυθαιρεσία, ρυθμοί σπουδών: Το μπλοκάρισμα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης μας επιτρέπει να μετράμε μία σειρά κεκτημένων σε σχέση με τον τρόπο που σπουδάζουμε στη σχολή μας. Από τη μία η κατοχύρωση των πέντε πτυχιακών εξεταστικών και του δικαιώματος των εκτοετών να συμμετέχουν σε αυτές, απέναντι στις προσπάθειες των καθηγητών (με μπροστάρη τον πρόεδρο του Συλλόγου ΔΕΠ, κ.Σακκά) να τις καταργήσουν, και από την άλλη το δικαίωμα να καθορίζουμε εμείς το πρόγραμμα της εξεταστικής διατηρούν το μέσο όρο αποφοίτησης στη σχολή μας αρκετά χαμηλά. Οι προσπάθειες διάφορων μελών ΔΕΠ να λειτουργήσουν αυθαίρετα απέναντι στους φοιτητές προσέκρουσαν στις κινητοποιήσεις του Συλλόγου. Τα αποτελέσματα ουκ ολίγα: μαζικές αναβαθμολογήσεις σε περιπτώσεις μαζικού κοψίματος και άδικης βαθμολόγησης (Χημεία, Φυσιολογία, ΠΑΦΥΣ), ανακοίνωση εξεταστέας ύλης σε μαθήματα που το απέφευγαν “από άποψη” (Βιοχημεία) και μια σειρά από άλλες, καθημερινές νίκες. Ακόμα και όταν ο κ. Βλαχογιαννόπουλος (από την περιβόητη κλινική του Μουτσόπουλου) επιχείρησε να τρομοκρατήσει τους φοιτητές με τη μήνυση εναντίον του ΣΦΙΑ και την κλήση εισαγγελέα για να σταματήσει την κατάληψη στην ΠΑΦΥΣ, η απάντηση του Συλλόγου ήταν αποστομωτική: διήμερη κατάληψη της σχολής, σύγκληση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης Τμήματος και απόφαση από αυτή για καταδίκη της συγκεκριμένης ενέργειας του κ. Βλαχογιαννόπουλου.
Οι κινητοποιήσεις αυτές, καθώς και το μπλοκάρισμα προτεινόμενων αλλαγών του προγράμματος σπουδών στην κατεύθυνση της εντατικοποίησης (βλ. προτάσεις Κουτσιλιέρη) είναι που δίνουν μια τελείως διαφορετική εικόνα στην Ιατρική της Αθήνας σε σχέση με τις άλλες Ιατρικές σχολές, στις οποίες οι υποχρεωτικές πρόοδοι, τα προαπαιτούμενα και το συνεχές τρέξιμο αποτελούν τον κανόνα. Μας φέρνουν στη θέση να διεκδικούμε αλλαγές για την καλύτερη εκπαίδευσή μας, όπως η θεσμοθέτηση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης για τους καθηγητές Ιατρικής, η άσκησή μας στις πραγματικές συνθήκες του ΕΣΥ (και όχι σε εξειδικευμένα κέντρα των μεγαλοκαθηγητών), η εξέταση σε ουσιώδη ζητήματα και όχι σε εξεζητημένα θέματα, η δωρεάν διανομή όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων.
Δωρεάν στηθοσκόπια, σίτιση, μεταφορές: Τη φετινή χρονιά καταφέραμε να πετύχουμε και κάποια από τα χρόνια αιτήματα του Συλλόγου σε σχέση με τη διασφάλιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και τη φοιτητική μέριμνα. Η δωρεάν διανομή στηθοσκοπίων (κανονικά αυτή τη φορά και όχι Playmobil), η δωρεάν σίτιση στη λέσχη και στο “Αττικό”, οι δωρεάν μεταφορές (με μισθωμένο πούλμαν) στο “Αττικό”, η κινητοποίηση για τη μείωση των τιμών του κυλικείου (όπως άλλωστε προβλέπει η σύμβαση...) αποτελούν την καλύτερη συνέχεια της πάλης ενάντια στην εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
“Πρότυπος” εσωτερικός κανονισμός και 4ετής οικονομικός προγραμματισμός, κοινοτική οδηγία για την αναγνώριση των ΚΕΣ: Το Υπ. Παιδείας, μπροστά στην αδυναμία του να προωθήσει όπως θα ήθελε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, εκβιάζει τα Πανεπιστήμια πως αν δεν εφαρμόσουν τους ψηφισμένους νόμους θα τους κόψει τη χρηματοδότηση. Η απειλή του οικονομικού εξαναγκασμού έρχεται παράλληλα με την κατάθεση του “πρότυπου” εσωτερικού κανονισμού προς υιοθέτηση από τα ιδρύματα, τις εξαγγελίες για εφαρμογή της Αξιολόγησης και για εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας γα την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών. Με τον τρόπο αυτό το Υπ. Παιδείας επιχειρεί να ξεπεράσει τα εμπόδια του φοιτητικού κινήματος, να αναγνωρίσει “de facto” μορφές ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να πιέσει το σύνολο του Πανεπιστημίου (μέσω του ανταγωνισμού με τα ιδιωτικά ιδρύματα, της πίεσης από την Αξιολόγηση , την εφαρμογή του εσωτερικού κανονισμού και την απειλή της υποχρηματοδότησης) στην κατεύθυνση χτυπήματος των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτά κατοχυρώνουν, της εντατικοποίησης του ρυθμού σπουδών και της πειθάρχησης των φοιτητών, της εισαγωγής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας και της περιστολής της φοιτητικής μέριμνας. Ο ΣΦΙΑ, μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους, θα πρέπει για άλλη μια φορά να κλιμακώσει τις κινητοποιήσεις του για το μπλοκάρισμα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και την απόσυρση των ψηφισμένων νόμων.

Απέναντι σε όσους με τη στάση τους στηρίζουν τις αντιδραστικές επιλογές του Υπ. Παιδείας και των καθηγητών, απέναντι σε όσους προβάλλουν ως “λύση” τη διαπλοκή με καθηγητικά συμφέροντα (τάζοντας στους φοιτητές “ψαροκόκκαλα” ενώ κρατάνε για τους εαυτούς τους τα “φιλέτα”) και την εξατομίκευση, ο τρόπος που διεκδικούμε μια καλύτερη φοιτητική καθημερινότητα αποτελεί για άλλη μια φορά την καλύτερη απάντηση...

Το χρονικού του χρόνου...

Και ενώ ο Σύλλογος βρισκόταν σε κατεύθυνση διεκδίκησης όλων των παραπάνω, για άλλη μια φορά στηνόταν στο παρασκήνιο το (γνώριμο πλέον) σκηνικό των δοσοληψιών και των προεκλογικών “μεταγραφών” στελεχών μεταξύ των παρατάξεων...
ΝΑΔΗΠ (R.I.P.): Αυτοί που πέρσι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι είναι ανεξάρτητοι , ενάντια στο νέο Νόμο-Πλαίσιο και τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ όχι απλά διέλυσαν τη ΝΑΔΗΠ και μπήκαν στη ΔΑΠ αλλά ανέλαβαν και την ηγεσία της μοναδικής παράταξης που υποστηρίζει όλα τα παραπάνω στο σύνολό τους. Προφανώς δεν πρόκειται για μία απότομη αλλαγή πολιτικής τοποθέτησης, αλλά για ένα απροκάλυπτο παιχνίδι καριέρας στελεχών στις πλάτες των φοιτητών και των διεκδικήσεων τους. Στο κάτω-κάτω, η ΝΑΔΗΠ ήταν η παράταξη που δημιουργήθηκε λόγω της διαφωνίας μεταξύ των δύο υποψήφιων προέδρων της σχολής, η παράταξη που ανήγαγε τη διαπλοκή με τους καθηγητές και το ρουσφέτι σε επιστήμη. Και απ' ό,τι φαίνεται, εκτός από τη “μαμά” ΔΑΠ, είναι και άλλοι που ζηλεύουν την αλλοτινή της δόξα... Στη Νέα Προοπτική που προσπαθεί να γίνει ΝΑΔΗΠ στη θέση της ΝΑΔΗΠ, “κλέβοντάς” της μέλη, συνθήματα και πρακτικές ανοιχτής υποστήριξης καθηγητικών συμφερόντων, και στη ΠΑΣΠ που μετατοπίζεται όλο και δεξιότερα και υιοθετεί ακόμα και τις πιο μαύρες πρακτικές δεξιών παρατάξεων (προσπάθεια να “σπάσει” την κατάληψη κτλ) αξίζει μέσα από τις φοιτητικές εκλογές η πιο ξεκάθαρη απάντηση: O Σύλλογος Φοιτητών Ιατρικής Αθήνας δεν έχει ανάγκη από μια νέα ΝΑΔΗΠ!
ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (the return...): Η μόνη δύναμη του ελληνικού Πανεπιστημίου που υποστηρίζει τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην εκπαίδευση στο σύνολό τους. Παρ' ό,τι το φοιτητικό κίνημα της γύρισε την πλάτη κατά τη διάρκεια των δύο προηγούμενων ετών, προσπαθεί συνεχώς να παρουσιάζεται ως ο κύριος εκφραστής των φοιτητών μέσα από την εκλογική της καταγραφή. Μετά από τις μαζικότατες φοιτητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όχι μόνο εξακολουθεί να υπερασπίζεται το νέο Νόμο-Πλαίσιο αλλά ζητά και την εφαρμογή του, αποδεικνύοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ο πολιτικός της λόγος είναι ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών, αφού η εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο θα σημαίνει κατάργηση των πτυχιακών, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων,κατάργηση του ασύλου και ποινικοποίηση των φοιτητικών αγώνων.
ΠΑΣΠ (“κυβερνώσα αριστερά”; ούτε κυβερνώσα, ούτε αριστερά!): Το πρώτο πράγμα που θα μπορούσε να πει κανείς είναι ότι φέτος έλαμψαν δια της απουσίας τους από οποιαδήποτε συνδικαλιστική μάχη τόσο των διαφόρων ετών (διασφάλιση προαιρετικών, έγκαιρη διανομή συγγραμμάτων), όσο και του Συλλόγου. Το πραγματικό τους πρόσωπο αποκαλύφθηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, αφού ξέχασαν όπως φαίνεται τις αγωνιστικές κορώνες που έβγαζαν τα προηγούμενα χρόνια και έπαιξαν ξεκάθαρο ρόλο ενάντια στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς σαμπόταραν τη συμμετοχή του συλλόγου στις εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις (δεν υπέγραφαν στα ΔΣ) ενώ ταυτόχρονα απουσίαζαν από κάθε κινηματικό ραντεβού των φοιτητών (κινητοποιήσεις, αποσπάσεις αποφάσεων από συγκλήτους ενάντια στον νέο νόμο κοκ). Την πιο ξεδιάντροπη στάση ωστόσο την κράτησαν όταν ο Ιατρική τελούσε υπό διήμερη κατάληψη ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση την ίδια στιγμή που γίνονταν πανεργατικές κινητοποιήσεις με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων. Δε ντράπηκαν χέρι-χέρι με τη ΔΑΠ και τους καθηγητές (συγκεκριμένα τον κο Βλαχογιαννόπουλο που τόλμησε να κάνει μήνυση εναντίον του ΣΦΙΑ) να έρθει για να σπάσει την κατάληψη και να καταγγείλουν τις κινητοποιήσεις του Συλλόγου στη Γενική Συνέλευση Τμήματος και τον πρόεδρο της σχολής.. Φυσικά η στάση αυτή δεν εκπλήσσει κανέναν αφού έρχεται σε πλήρη σύμπνοια με τη στάση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του ασφαλιστικού το οποίο ουσιαστικά συναινεί. Ο πρώτος νόμος, άλλωστε, που υποβαθμίζει τα ασφαλιστικά δικαιώματα των νέων, ο νόμος Ρέππα, είναι έμπνευση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, την εκπληκτική ομοιότητα του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ με την “ατζέντα” της ΝΔ (ενοποιήσεις ταμείων, ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, Αξιολόγηση, εξετάσεις για ειδικότητα κτλ κτλ κτλ...).
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ (θέλω να κάνω ακαδημαϊκή καριέρα!): Είναι η παράταξη που στηρίζεται στις διαπροσωπικές σχέσεις με τους καθηγητές ενώ δεν έχει να πει τίποτα για τα ζητήματα του Συλλόγου. Μαζί με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ έχει καταγγείλει και έχει βάλει εμπόδιο σε όλες τις κινητοποιήσεις του Συλλόγου μας. Αποτελεί επί της ουσίας τη φωνή του προέδρου και των καθηγητών στο εσωτερικό του φοιτητικού Συλλόγου. Είναι πολύ σημαντικό στις φοιτητικές εκλογές να καταδικαστούν αυτοί που παίζουν παιχνίδι καριέρας εις βάρος των φοιτητών Ιατρικής και υπονομεύουν τα συμφέροντα και τις διεκδικήσεις των φοιτητών.
ΠΚΣ (ούτως ή άλλως τα μέτρα θα περάσουν...): Αγνοώντας τις αποφάσεις του Συλλόγου η ΠΚΣ τόσο κατά τη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος όσο και κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς σύρθηκε πίσω από κομματικές κινητοποιήσεις λειτουργώντας διασπαστικά για τους φοιτητές, ενσωματώνοντας την ήττα και περιθωριοποιώντας τον εαυτό της στο εσωτερικό του Συλλόγου, μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών ενεργειών: 30 Κνίτες σε μια Γενική Συνέλευση “ανακοινώνουν” πως πήραν απόφαση, συζήτηση ως ΠΚΣ με τον πρόεδρο και τους καθηγητές για την αύξηση των υποχρεωτικών ωρών παρακολούθησης... Την ίδια τακτική ακολουθεί και ο πολιτικός εκφραστής της ΠΚΣ, το ΚΚΕ, με τη διασπαστική του λογική στο εργατικό κίνημα, με την καταγγελία κινητοποιήσεων ως “συντεχνιακές” (όπως της ΔΕΗ), με την “φοβερή ιδέα” την ώρα που ψηφίζεται το ασφαλιστικό και χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές βρίσκονταν σε κινητοποίηση, το ΠΑΜΕ να κάνει αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία...
ΔΙΚΤΥΟ: Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να καρπωθεί τις νίκες του φοιτητικού κινήματος σε επίπεδο βουλευτικών εκλογών αφήνει παγερά αδιάφορους τους φοιτητές που βλέπουν το ΔΙΚΤΥΟ να λάμπει δια της απουσίας του στα ραντεβού του φοιτητικού κινήματος. Την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει τις προτάσεις της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ ξεπουλώντας το εργατικό κίνημα το Δίκτυο καταγγέλλει τις κινητοποιήσεις του ΣΦΙΑ ως προεκλογικά τρικ... Την ίδια στιγμή που πανεπιστημιακοί του ΣΥΝ στηρίζουν την εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων, το ΔΙΚΤΥΟ “χτίζει” δίπολα μόνο με τα ΕΑΑΚ...

Η Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ..Π.Α.Φ. και τα ΕΑΑΚ πάντα βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια σε κάθε αλλαγή που βάζει στο στόχαστρο τα δικαιώματα των φοιτητών. Ενίσχυσή τους μέσα από τις φοιτητικές εκλογές στις 9 Απρίλη σημαίνει ενίσχυση της διεκδίκησης μιας καλύτερης εργασιακής προοπτικής, μιας καλύτερης φοιτητικής καθημερινότητας. Σημαίνει μήνυμα αξιοπρέπειας και συλλογικού αγώνα, απέναντι στη διαπλοκή των καθεστωτικών παρατάξεων και την εξυπηρέτηση κομματικών και καθηγητικών στόχων. Σημαίνει ενίσχυση μιας Αριστεράς ριζοσπαστικής, που δίνει τους αγώνες μέχρι να πετύχει νίκες και όχι μέχρι να καρπωθεί τα πολιτικά οφέλη, μιας Αριστεράς ανεξάρτητης από τα αστικά κόμματα και τα καθηγητικά συμφέροντα, μιας Αριστεράς ενωτικής, που μέσα από τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα ενώνει ισότιμα όλους τους αγωνιστές του φοιτητικού κινήματος.

Για την εργασιακή μας προοπτική…

Για τη φοιτητική μας καθημερινότητα…

Για τους αγώνες που έρχονται…

Στις 9 Απρίλη στηρίζουμε-ψηφίζουμε

Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ.-Π.Α.Φ. ΕΑΑΚ

ΑΡΙστερή Συσπείρωση

Συμμετέχομε-Στηρίζουμε Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ.-Π.Α.Φ.

Ε.Α.Α.Κ.

Για τη διέυρυνση και την επανίδρυση των ΕΑΑΚ- Για την ανασύνθεση της ριζοσπαστικής αριστεράς

ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Α.Α.Κ.

προς τις οργανωμένες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα, τους ανένταχτους αγωνιστές

Η πολιτική ασκείται από κάποιους «ειδικούς» που ξέρουν πιο είναι το καλύτερο για εμάς (ακόμα και αν αυτό δε μας αρέσει), είναι κάτι το αποκομμένο από το λαό και τη νεολαία και της προσδοκίες τους, η πολιτική ασκείται κάθε τέσσερα χρόνια με μια «καθαρή εντολή» όπως λέει και ο Καραμανλής: αυτό είναι το πρόταγμα της κυρίαρχης ιδεολογίας και των κάθε λογής αστικών κέντρων, αυτό είναι και το ζητούμενο για την απρόσκοπτη προώθηση των αντιλαϊκών πολιτικών. Το φοιτητικό κίνημα όμως και οι αγώνες των τελευταίων χρόνων έβαλαν και πάλι την πολιτική στην καθημερινότητα χιλιάδων νέων και εργαζομένων, την έκαναν ξανά, από κάτι το απόμακρο, μια καθημερινή πρακτική και διεκδίκηση. Όχι μόνο αποδείχτηκε πως οι συλλογικοί, ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να πετυχαίνουν νίκες και να ακυρώνουν κυβερνητικά σχέδια, μα και πως τα κοινωνικά κινήματα μπορούν να διεμβολίζουν το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, να καθορίζουν «από τα κάτω» την ατζέντα, να εκπλήσσουν δυσάρεστα τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Και όντως, η συνεχιζόμενη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού και οι κοινωνικές διεργασίες που την τροφοδοτούν δημιουργούν νέες δυνατότητες για τη νικηφόρα προοπτική των αγώνων, μα και για την ανασύνθεση μιας ριζοσπαστικής αριστερής παρέμβασης, τόσο στο πανεπιστήμιο και τους φοιτητικούς συλλόγους, όσο και στην κοινωνία συνολικά. Η γενικευμένη δυσαρέσκεια από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων χρόνων και η αποστράτευση πλατιών λαϊκών στρωμάτων από τους πολιτικούς τους εκφραστές, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, συνδυάζονται με τη διατήρηση υψηλών προσδοκιών για τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά και συνολικά τα κοινωνικά δικαιώματα. Το τέλος των «μεγάλων ιδεών» της ένταξης στην ΟΝΕ και της Ολυμπιάδας δε φέρνει μόνο την εποχή των «σκληρών μα αναγκαίων» μεταρρυθμίσεων του Καραμανλή, αλλά και την εποχή νέων εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων. Ο θατσερικός τσαμπουκάς της κυβέρνησης της ΝΔ δε φαίνεται να μπορεί να διαλύσει τις προσδοκίες των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά περισσότερο να δημιουργεί νέες κινηματικές εκρήξεις, νέες μορφές συλλογικής διεκδίκησης.
Ειδικά στη νεολαία φαίνεται να αποτυπώνονται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο αυτές οι τάσεις και δυναμικές. Η στοχοποίηση της νέας γενιάς σαν «αδύναμος κρίκος» για την προώθηση ενός νέου μοντέλου εργαζομένου που προστάζει η αγορά εργασίας λειτουργεί σαν καταλύτης σε αυτή τη διαδικασία. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η γενίκευση της αβεβαιότητας και της ανασφάλιστης εργασίας, το μέλλον των μισθών πείνας και της πλήρους υποταγής στις διαθέσεις της εργοδοσίας προδιαγράφουν ένα ζοφερό μέλλον για τη σημερινή νεολαία. Τα παραπάνω έρχονται να περάσουν μέσα από μια σειρά αναδιαρθρώσεων τόσο στην εργασία όσο και στην εκπαίδευση. Η επιθετική προσπάθεια διάλυσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των σημερινών αποφοίτων και της ρευστοποίησης των τίτλων σπουδών, παράλληλα με την ένταση της πειθάρχησης και της εντατικοποίησης του φοιτητικού σώματος στην προσπάθεια διαμόρφωσης ενός πειθήνιου εργασιακού δυναμικού, το συνολικό χτύπημα της εργασιακής προοπτικής της νεολαίας, βρίσκονται στον πυρήνα της αντιπαράθεσης του φοιτητικού κινήματος με τους νόμους του Υπουργείου Παιδείας (Αξιολόγηση, Πιστωτικές Μονάδες, master, Ν.Πλαίσιο, άρθρο 16, ΚΕΣ, ΙΔΒΕ). Στο ίδιο στοχεύει και η διάλυση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, μέσω της προωθούμενης αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης και της υλοποίησης των ψηφισμένων αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (ν.Ρέππα και ν.Σιούφα). Η μεταρρύθμιση αυτή δε στοχεύει μοναχά στο τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων της νεολαίας αλλά και στην εμπέδωση και τη διεύρυνση των νέων εργασιακών σχέσεων.

Μόνο που η νεολαία δε χωρά στο μέλλον που της ετοιμάζουν!

Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος τα τελευταία χρόνια ήταν συντριπτική: Δε θα γίνουμε η γενιά της ανασφάλιστης εργασίας, δε θα γίνουμε η γενιά χωρίς δικαιώματα!

Ο πρώτος που αντιλαμβάνεται το στρατηγικό κίνδυνο από αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση σημαντικών κομματιών της κοινωνίας είναι η κυβέρνηση της ΝΔ και τα αστικά κέντρα που τη στηρίζουν. Γι’ αυτό και επιλέγει να διαχειριστεί την αδυναμία της με επιθετικό τρόπο, με συνεχόμενες «φυγές προς τα εμπρός». Γι’ αυτό και η απάντησή της απέναντι στους διογκούμενους εργατικούς αγώνες είναι η θατσερικού τύπου ψήφιση του νέου ασφαλιστικού, η περιθωριοποίηση και ποινικοποίηση των αγώνων, η επένδυση σε απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και σε ένα κλίμα αντιδραστικού κοινωνικού αυτοματισμού. Γι’ αυτό και η απάντησή της στο φοιτητικό κίνημα και την αδυναμία της να προωθήσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι ο εκβιασμός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τον «πρότυπο» εσωτερικό κανονισμό και 4ετή οικονομικό προγραμματισμό-στραγγαλισμό, η επιβολή πειθαρχικών και η αυταρχικοποίηση της λειτουργίας των πανεπιστημίων.

Σε αυτή τη συγκυρία ανοίγει πιο επιτακτικά από ποτέ το ερώτημα αν η αριστερά θα είναι κύτταρο κινηματικής ανατροπής αυτής της πολιτικής ή αν θα είναι εγγυητής της ομαλότητας και της ενσωμάτωσης της νεολαιίστικης δυσαρέσκειας. Ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, που σημαδεύεται από την όξυνση των κοινωνικών αγώνων, επανέρχεται το ζήτημα της συγκρότησης μιας μάχιμης ριζοσπαστικής αριστερής παρέμβασης στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Μιας συγκρότησης που δεν μπορεί παρά να συνδέεται με τις μαζικές κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται στη νεολαία και την κοινωνία.

Αυτή η δυνατότητα δεν εκφράζεται από τις δυνάμεις της επίσημης αριστεράς στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Η ΠΚΣ από τη μία δεν αναγνωρίζει τη δυνατότητα των κινημάτων να πετυχαίνουν νίκες, και επενδύει σε μια λογική αποτύπωσης μιας διαμαρτυρίας. Γι’ αυτό και αποφεύγει να κινείται σε κινήματα που δεν ελέγχει, γι’ αυτό και ταλαντεύτηκε πολλές φορές για τη στάση της απέναντι στο κίνημα των καταλήψεων (χαρακτηριστικό παράδειγμα η αρχικά καταγγελτική της θέση), γι’ αυτό και προσπάθησε με κάθε τρόπο να διασπάσει την ενιαιότητα της έκφρασής του (ξεχωριστά συντονιστικά, κινητοποιήσεις κλπ). Γι’ αυτό και αντιλαμβάνεται ως κορυφαία στιγμή του κινήματος τη δική της εκλογική και οργανωτική καταγραφή και ανάπτυξη. Η ίδια η πραγματικότητα όμως έχει αποδείξει ότι όποιος επιλέγει αυτή τη περίοδο μια λογική περιχαράκωσης και αυτοαναφοράς είναι αυτός που επί της ουσίας δεν βλέπει την οικοδόμηση μαζικών και νικηφόρων κινημάτων. Είναι αυτός που τελικά έχει ξεπεραστεί από τα ίδια τα μαζικά φοιτητικά και εργατικά κινήματα της προηγούμενης περιόδου. Η ΑΡΕΝ από την άλλη, παρά τη φραστική έμφαση του ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα, παραμένει εγκλωβισμένη στην πραγματική συνδιαχειριστική της κατεύθυνση: Η αντιφατικότητά της γύρω από την αναγνώριση των πτυχίων των ΚΕΣ (αποτέλεσμα της φιλοΕΕ στάσης του ΣΥΝ), η στήριξη από πλευράς καθηγητών του ΣΥΝ της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (κίνηση των χιλίων), τα «αντινομοσχέδια» απέναντι στους νόμους της κυβέρνησης και οι «περίεργες» ερωτήσεις στη βουλή γύρω από το πότε θα εφαρμοστεί η –αγαπητή σε πολλούς καθηγητάδες του ΣΥΝ και της «προόδου»- λίστα συγγραμμάτων αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Είναι αυτή η δύναμη που τόσο σε φοιτητικό όσο και σε κεντικό επίπεδο δεν έχει καταφέρει να βάλει κανένα σχεδιασμό για τη ανάπτυξη των ίδιων των κινημάτων αλλά το μόνο που προσπαθεί είναι να το εκφράσει και να το συγκεφαλαιώσει σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Σε αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε ότι η «λύση» μιας ευκαιριακής προεκλογικής συμφωνίας προκειμένου να καταγραφεί η «αριστερή ενότητα» είναι αδιέξοδη. Αυτές οι λογικές εγκαλούν τους φοιτητές να ψηφίσουν μια αχρωμάτιστη αριστερά της minimum συμφωνίας, η οποία το μόνο που θέλει είναι να αθροίσει υπάρχοντα δυναμικά και όχι να αλλάξει τη συνολική κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα.

Σε μια περίοδο που το μέγεθος και τα αποτελέσματα των κινητοποιήσεων ανοίγουν νέο πεδίο ερωτημάτων σε μια κατεύθυνση μάχιμης πολιτικής ενοποίησης κάθε ριζοσπαστικής όψης που υπάρχει στο πανεπιστήμιο μέσα από το μοντέλο των ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων, δε χωρούν λογικές συμφωνιών «κορυφής»!

Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση συγκροτήθηκε μέσα από τις μεγαλειώδεις νεολαιίστικες και κοινωνικές κινητοποιήσεις του ’90-’91 και αποτελεί το πλέον επιτυχημένο μόρφωμα της ριζοσπαστικής αριστεράς στο χώρο των πανεπιστημίων. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ είναι πολιτικό – συνδικαλιστικά μορφώματα τα οποία δρουν σε κάθε σχολή με αυτοτέλεια και αποτελούν το βασικό κύτταρο της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης. Αντιπαρατίθενται με όλη τη γραμμή της αναδιαρθρωτικής πολιτικής, την οποία και αντιμετωπίζουν με μια συνολική αντικαπιταλιστική οπτική σε σχέση με τα κύρια μέτωπα της ταξικής πάλης στην ελληνική κοινωνία (αναδιάρθρωση σε εκπαίδευση και εργασία, καταστολή, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις κλπ). Επιπλέον, και λόγω της αναγκαιότητας για συνολική παρέμβαση στο ελληνικό πανεπιστήμιο, τα σχήματα έχουν κεντρικές διαδικασίες στις οποίες σχεδιάζουν μια γενική πολιτική κατεύθυνση και έναν κοινό τακτικό βηματισμό. Τέτοιες διαδικασίες είναι τα συντονιστικά ΕΑΑΚ ανά πόλεις και η κορυφαία πολιτική διαδικασία του πανελλαδικού διημέρου.

Τα ΕΑΑΚ αποτελούν το όχημα μάχιμης ενότητας όλων των ριζοσπαστικών αριστερών αντιλήψεων στο εσωτερικό του ελληνικού πανεπιστημίου, τη ραχοκοκαλιά και το νεύρο για τη νικηφόρα συνέχιση των αγώνων απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Αποτελούν το όχημα για την ανασύνθεση μιας ριζοσπαστικής αριστερής παρέμβασης στο ελληνικό πανεπιστήμιο, ανεξάρτητης από την αστική πολιτική και τις συνδιαχειριστικές επιλογές.

Με βάση τα παραπάνω, καλούμε όλα τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα, τις πρωτοβουλίες που δημιουργήθηκαν μέσα από τις κινηματικές διαδικασίες του προηγούμενου χρονικού διαστήματος, άλλες οργανωμένες δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και έχουν αναφορές στη ριζοσπαστική αριστερά και ανένταχτους αγωνιστές που συνέβαλαν στο κίνημα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο να παρακολουθήσουν, να εμπλακούν και να συμμετάσχουν στις διαδικασίες των σχημάτων της ΕΑΑΚ.

Η μάχη των φετινών φοιτητικών εκλογών να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για τη συστράτευση και αποτύπωση του ριζοσπαστικού, αντισυνδιαχειριστικού, αριστερού χώρου στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Μια συστράτευση που θα πάρει σάρκα και οστά με την πραγματοποίηση ενωτικών διαδικασιών και την κοινή παρέμβαση το επόμενο διάστημα, με την ισότιμη ένταξη όλων αυτών των συνιστωσών στα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα της ΕΑΑΚ, με τη περαιτέρω διεύρυνση και πολιτική ενοποίηση του μορφώματος αυτού.

ΑΡΙστερή Συσπείρωση
Συμμετέχουμε-στηρίζουμε Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ.-Π.Α.Φ.

Ε.Α.Α.Κ.

Για τη φοιτητική μας καθημερινότητα

WHICH SIDE ARE YOU ON BOYS?

Τα τελευταία δυο χρόνια ο σύλλογος μας κινητοποιήθηκε και συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα παίζοντας μάλιστα πρωτοπόρο ρόλο. Μέσα από τις μαζικές διαδικασίες ο σύλλογος αποφάσισε τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει τα κοινά προβλήματα που βιώνουν οι φοιτητές. Σε αυτή την βάση μπήκανε εκβιαστικά ερωτήματα που κληθήκαμε όλοι να απαντήσουμε.
1.Απέναντι σε μια κατάσταση αυξημένων αναμονών για ειδικότητα υπήρχαν δύο απαντήσεις σε αυτό το πρόβλημα. Α).εισαγωγή εξετάσεων για ειδικότητα και Β) συλλογικοί αγώνες για αποσυμφόρηση και άνοιγμα νέων θέσεων για ειδικότητα.
2.Απέναντι σε μία πολιτική που ήθελε την αναθεώρηση του άρθρου 16 υπήρχαν πάλι 2 απαντήσεις. Α) η πεποίθεση ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα και είμαστε καταδικασμένοι να χάσουμε και Β) η πίεση και η διεκδίκηση μέσα από μαζικούς, ανυποχώρητους και συλλογικούς αγώνες μέχρι την νίκη.
3.Απέναντι σε μια πρακτική των καθηγητών που με μαζικά κοψίματα σε τεράστια ποσοστά (βλ.παφυς, χημεία , φάρμακα) θέλανε να εκδικηθούνε τους φοιτητές για τις κινητοποιήσεις τους υπήρχαν πάλι δύο δρόμοι. Α) φταίνε οι φοιτητές και καλύτερα να μην κάνουμε τίποτα και Β) ότι δεν φταίνε οι φοιτητές αλλά η ίδια η έδρα (βλ παφυς που είχε την βάση στα 33 στα 60) και άρα οι φοιτητές πρέπει μαζικά να κινητοποιηθούμε για να διεκδικήσουμε αυτό που τους αξίζει.
4.Απέναντι σε μια κατάσταση που ήθελε του φοιτητές ιατρικής να πληρώνουν τα στηθοσκόπια ,τον άτλαντα ανατομίας, την σίτιση και την μεταφορά τους στο αττικό υπήρχαν δύο λογικές. Α).έτσι είναι η κατάσταση ,δεν μπορούμε να κερδίσουμε άρα το πολύ πολύ να γραφτούμε στην λίστα της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ μπας και πάρουμε το βιβλίο ή το στηθοσκόπιο λίγο πιο φθηνά. .Β) Το πανεπιστήμιο είναι δημόσιο και δωρεάν και άρα είναι υποχρέωση της σχολής να καλύπτει τις συγκεκριμένες ανάγκες. Γι αυτό τον λόγο πρέπει να κινητοποιηθούμε και να τα διεκδικήσουμε.

Σε όλα αυτά τα εκβιαστικά ερωτήματα ο Σύλλογος έδωσε απάντηση .Διάλεξε τον δρόμο του συλλογικού και ανυποχώρητου αγώνα και έβαλε στην άκρη την λογική των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΝΔΦΚ , ΠΑΣΠ, Νεα Προοπτική.Οι παρατάξεις αυτές προσπάθησαν και προσπαθούν να περάσουν στον Σύλλογο την λογική της εξατομίκευσης , της ηττοπάθειας και την λογική του τσατσώματος.
Εμείς ως Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ-Π.Α.Φ. πάντα προτάσσαμε τον συλλογικό δρόμο ως την μόνη απάντηση που μπορεί να δώσει πραγματικές λύσεις στους φοιτητές ιατρικής. Πάντα παλεύαμε για την εργασιακή μας προοπτική και την φοιτητική μας καθημερινότητα συλλογικά και πάντα πετυχαίναμε όλοι μαζί νίκες!
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΞΑΝΑ!!

Στην κατεύθυνση προάσπισης των φοιτητικών συμφερόντων συνεχίζουν τα ΕΑΑΚ να παλεύουν ανοίγοντας και νέα μέτωπα.
Το νέο μέτωπο που καλούμε όλους του φοιτητές να παλέψουν είναι το ζήτημα της αισχοκέρδιας που λαμβάνει χώρα μέσα στην ιατρική. Η κατάσταση στην σχολή έχει ως εξής: ενώ στα πανεπιστημιακά ιδρύματα όλης της χώρας τα κυλικεία λειτουργούν με βάση τις φοιτητικές τιμές δηλαδή αρκετά πιο φθηνά από τι κανονικά στην ιατρική σχολή παρατηρείται το αντίστροφο !!Οι τιμές στο κυλικείο όχι μόνο δεν είναι φοιτητικές αλλά οριακά είναι και πιο ακριβές απ ότι τα κυλικεία στο γουδί! Πρόκειται για καθαρή εκμετάλλευση των φοιτητών και πρέπει να δοθεί μια απάντηση από τον Σύλλογο.
Οι τιμές του κυλικείου ξεπερνούν κατά πολύ τις τιμές που ορίζει η σύμβαση!!
Παραθέτουμε και παρακάτω κομμάτι από την σύμβαση που ορίζει ανώτατες τιμές για κάθε προϊόν
Α. ΡΟΦΗΜΑΤΑ
Καφές ελληνικός(με ή χωρίς γάλα) - 0,60€ κατ΄ ανώτατο όριο
Καφές φίλτρου(με ή χωρίς γάλα) - 0,75 € κατ΄ ανώτατο όριο
Καφές espresso - 0,90 € κατ΄ ανώτατο όριο
Καφές στιγμιαίος (ζεστός ή κρύος, με ή χωρίς γάλα) - 0,75€ κατ΄ ανώτατο όριο
Σοκολάτα (ζεστή ή κρύα) - 0,90 € κατ΄ ανώτατο όριο
Καφές cappuccino - 0,90 € κατ΄ ανώτατο όριο
ΝΕΡΑ- ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ-ΧΥΜΟΙ
Νερό εμφιαλωμένο ½ lit - 0,30 € κατ΄ ανώτατο όριο
Τύπου Cola - 0,60 € κατ΄ ανώτατο όριο
Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα σκάνδαλο αφού καμία τιμή που ορίζει η σύμβαση δεν τηρείται στην πραγματικότητα!!!
Αυτή η κατάσταση συμβαίνει εδώ και χρόνια και φαίνεται ότι πολλοί ήξεραν αλλά κανένας δεν μιλούσε...Τα ΕΑΑΚ σπάνε την συναίνεση και δείχνουν ξεκάθαρα με ποιόν τρόπο θα προασπίσουμε τα συλλογικά μας συμφέροντα.
Απαιτούμε:
Μείωση των τιμών εδώ και τώρα!

Τέρμα πια στον εμπαιγμό του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Αθήνας!
Για την φοιτητική μας καθημερινότητα
Για την εργασιακή μας προοπτική

ΑΡΙστερή Συσπείρωση
Συμμετέχουμε Στηρίζουμε Ενωτική Πρωτοβουλία ΑΡΙ.Σ-Π.Α.Φ
Ε.Α.Α.Κ.